"အငယ်ကောင်.. အောက်မှာ ဧည့်သည်ရောက်နေတယ်"
"လာပြီ..."
အောက်ထပ်က အန်တီလေးအသံကြောင့် ထုတ်လက်စ ပါဆယ်ထုတ်နဲ့ ပါကင်ပေပါကို ပစ်ချကာ ဖုတ်ဖက်ခါပြီး ဆင်းလာလိုက်သည်။
"သားသူငယ်ချင်းက မြန်မာမဟုတ်ဖူးလား?လမ်းထဲမှာ ယောင်လည်လည်ဖြစ်နေရင်း အန်တီလေးနဲ့တွေ့လို့သာပေါ့"
လှေကားရင်းမှာတွေ့တဲ့ အန်တီလေးက လက်ထဲမှာ စျေးခြင်းတန်းလန်းနဲ့ အိမ်ရှေ့ကို မျက်စပစ်ပြတော့ ချမ်းမြေ့ မျက်ခုံးပင့်ကာ အံ့သြသွားမိပြီး..
"ဘယ်က ..သူငယ်ချင်း..??"
စကားမဆုံးသေးခင်မှာပဲ ခြေလှမ်းသုတ်သုတ်နဲ့ ဧည့်ခန်းထံ သွားလိုက်တယ်။
အန်တီလေးကတော့လေ..
သူငယ်ချင်းဆိုတာနဲ့ အိမ်ထဲပေးဝင်တော့တာပဲ..
လူဆိုးမှန်းမသိ..ဘာမှန်းမသိ။
ဧည့်ခန်းဝရောက်တော့ အထဲမှ မြင်ကွင်းကြောင့်ခြေလှမ်းတွေအလိုလိုရပ်သွားမိတယ်။သူရှိရာ ကျောပေးရပ်ကာ နံရံပေါ်မှ ဓါတ်ပုံတွေကို စိတ်ဝင်တစားကြည့်နေတဲ့ အရပ်မြင့်မြင့် ကိုယ်ဟန်နဲ့ လူက တစ်ခါမှ မမြင်ဖူးသော သူစိမ်းတစ်ယောက်ပင်။
ထိုစဉ်ရုတ်တရက် လှည့်လာတဲ့ လူက သူ့ကို မြင်တာနဲ့ လှုပ်လှုပ်ရှားရှားဖြစ်သွားပြီး..
"အာ..နော.....မင်ဂလာ ဘာ"
ဂျပန်လေယူလေသိမ်းဝဲဝဲနဲ့ ခါးညွှတ် နှုတ်ဆက်လာတဲ့ ရှေ့တူရှုမှ လူသားက သိပ်ကြည့်ကောင်းလွန်းတာတော့ မငြင်းနိုင်ပေ။ခပ်အုပ်အုပ်ဆံပင်တို့ကို နောက်လှန်ဖြီးသပ်တင်ထားတဲ့ အနှီလူရဲ့မျက်နှာချောချောက ပူပြင်းလှသော ရန်ကုန်နေကြောင့် ချွေးစက်တို့နှင့် နီဆွေးနေသည်။
"ချွန်တော့ နာမယ် ယုတို ဘာ"
"......"
တဖက်က အားတက်တရောနှုတ်ဆက်လာသည့်တိုင်
ပုံမှန်ဆို သိပ်စကားများတဲ့ ချမ်းမြေ့ ခမျာ ဂျပန်ကိုလူချောကို ကြည့်ပြီး ထူးဆန်းစွာ အာစေးမိရှာနေတယ်။
ဒီတိုင်းမျက်လုံးသေကြီးနဲ့ ကြည့်နေတဲ့ သူ့ကြောင့် တတ်သလောက်မှတ်သလောက် စကားလုံးတွေ အမြန်စီလိုက်ပုံရတဲ့ ယုတိုက
CZYTASZ
ဆာယိုနာရာ ( Sayonara)
Fantasy( Z+U ) "ဆာယိုနာရာ"ဆိုတာ ဂ်ပန္လိုအၿပီးအပိုင္ ႏႈတ္ဆက္ျခင္းပါတဲ့။ဘယ္ေတာ့မွ ျပန္မေတြ႕ၾကရေတာ့မဲ့သူေတြကို ႏႈတ္ဆက္တဲ့စကားေပါ့။ "ဆာယိုနာရာ"ဆိုတာဂျပန်လိုအပြီးအပိုင် နှုတ်ဆက်ခြင်းပါတဲ့။ ဘယ်တော့မှပြန်မတွေ့ကြရတော့မဲ့သူတွေကို နှုတ်ဆက်တဲ့စကားပေါ့။
