ဆာယိုနာရာ ( Sayonara)

Diary of Yamamoto 1 ( Z+U )

unicode

၁၉၄၂ခုနှစ် ဒီဇင်ဘာတွင် ကျွန်တော်တို့ ပြည်မြို့အနီးက တောင်လုံးညိုရွာတွင် တပ်စွဲထားလျက်ရှိပါသည်။ စစ်တိုက်ရန်မရှိသဖြင့် ရပ်ရွာအေးချမ်းသာယာရေးနှင့် ဖွံ့ဖြိုးရေးကိုသာ စောင့်ကြည့်ပေးနေရတာကြောင့် အားလပ်ချိန်တွေလဲ များလှပါသည်။ထို့ကြောင့် မြန်မာပြည်ကိုရောက်ပြီး ၂နှစ်အကြာမှ ပထမဆုံးအနေနဲ့ကိုယ်ရေးမှတ်တမ်းရေးဖြစ်ခြင်းဖြစ်ပါသည်။

ပြည်မြို့ပေါ်ရှိ ရုံးပေါ်မှ တာဝန်တစ်စုံတစ်ရာ မပေါ်သရွေ့ တပ်သားများအား လွတ်လပ်စွာ နေထိုင်ခွင့်ပြုထားပေးသည်။ကျွန်တော့်တပ်ထဲတွင် အရပ်သားတပ်သားအများစုပါသဖြင့် ဟာသတွေပြောတတ်တဲ့ တပ်ကြပ်ကြီးတစ်ယောက်ရှိသလို ကဗျာစပ်နည်း၊သီချင်းဆိုနည်း၊ရိုးရာအကနည်းတွေကို သင်ပေးတတ်တဲ့ တပ်သားတစ်ယောက်လဲရှိတာကြောင့်ပျော်ဖို့ကောင်းပါသည်။ မြန်မာပြည်က လူတွေက ဖော်ရွေကြပါသည်။ တိုင်းတပါးသားဖြစ်သည့် ကျွန်တော်တို့ကိုပင် ကောင်းမွန်စွာဆက်ဆံကြပါသည်။

ကျွန်တော်ပြန်ရောက်လျှင် အမေတို့ကို မြန်မာပြည်မှ မျက်လုံးကြီးကြီး၊အသားဖြူဖြူနဲ့ လူတစ်ယောက်အကြောင်းပြောပြချင်ပါသည်။ ထိုလူက မြန်မာပြည်တွင် ကျွန်တော့်နဲ့အတူ အချိန်အများကြီး ကုန်ဆုံးပေးခဲ့သည့် ပထမဆုံးသော မိတ်ဆွေဖြစ်ပြီး သူက သိပ်ထူးခြားသည့်လူတစ်ယောက်ဟု မြင်မိပါသည်။

နှင်းတွေမရှိတဲ့ မြန်မာပြည်ဆောင်းဥတုက ကျွန်တောတို့အနေနဲ့အေးသည်ဟုပင်သိပ်မခံစားရပါ။ ဒီအချိန် ကျိုတိုမှာ နှင်းတွေကျနေလိမ့်မည်ဟုတွေးမိတော့ ကျွန်တော် မိသားစုကိုအလွန်အမင်းတွေ့ချင်စိတ်ဖြစ်မိပါသည်။ ဒီနှစ်လည်း အောက်တိုဘာလတွင် ကျင်းပသည့် ကာလပွဲတော် ကို မကြည့်ရှုနိုင်ခဲ့သည့်အတွက် စိတ်မကောင်းပါ။ နောက်ဆုံးအနေနဲ့ ကျွန်တော်တို့မိသားစု ဒီဇင်ဘာရဲ့ ပထမဆုံးကျသည့်နှင်းကို ကြည့်ခဲ့ကြတာကို သတိရမိပါသည်။

အမေ နေကောင်းရဲ့လား? အာအီကိုချန်းရော အဆင်ပြေပြေရှိရဲ့လား? အဖေ့ကိုတော့ ကျွန်တော်စိတ်ပူစရာလိုမည်မထင်ပါ။ နောင်နှစ်နှောင်းပိုင်းလောက်တွင် ကျွန်တော်တို့ တပ်စု ဂျပန်ပြည်ပြန်ရလိမ့်မည်ဟု သတင်းကြားပါသည်။ ထိုအချိန်ထိကျန်းကျန်းမာမာရှိနေပေးစေလိုပါသည်။