ცოტათი გადაღლილი, დაქანცული წევს სავარძელზე და დაძინებას ცდილობს. ოთახში შემოსული ჯიჰუნი კი წამიერად ჩართული ხმამაღალი სიმღერასავითაა ჯონგუკისთვის. უკმაყოფილოდ იწევა და მისგან შორს გადის.
- რა მოხდა?- კითხულობს ალფა, როდესაც სახლში ყველაფერს გადაადგილებულს ხედავს.
- არაფერი, საქმე არ მქონდა და გადავწყვიტე რაღაცები შემეცვალა,- მხრებს იჩეჩს, ამ რაღაცებში კი უმეტესად მათი ფოტოების გადამალვა შედის.
- კარგია, ასეც მომწონს,- იღიმის და ჩანთას იქვე დებს.- ძალიან დავიღალე, დღეს ბევრი საქმე მქონდა.
- როგორ ჩაიარა თათბირმა?
- მშვენივრად, ძალიან კარგად, ფანტასტიური იყო,- ჩაფიქრებული პასუხობს ალფა. ჯონგუკი ამჩნევს როგორ ილოკავს ტუჩებს, ლამის გული აერიოს. ვერც კი ხვდება ახლა ასე მშვიდად რატომ დგას, რატომ უსმენს თავის მოღალტე ქმარს, რატომ არაფერს აკეთებს მისგან თავის დასაღწევად.
- კარგია,- უგდებს სიტყვას და კიბეებისკენ მიდის,- დავიღალე და უნდა დავიძინო.
იმ ღამეს თეჰიონს არ მოუწერია. ჯონგუკი ცოტათი გულნატკენი იძინებს, ისევ ჯიჰუნის გვერდით. მაგრამ დილით ზედმეტად კარგ ხასიათზე დგება, როდესაც ბალიშის ქვემოთ ტელეფონი, თეჰიონის შეტყობინების გამო ბზუის.
-"დილამშვიდობისა, მშვენიერო. მაპატიე, გუშინ ბევრი სამუშაო მქონდა და ჩამეძინა😅"- ჯონგუკი ღიმილით დაჰყურებს მესიჯს.
-" დილამშვიდობისა, თეჰიონ, არაუშავს, თავს მიხედე და გამოიძინე"
-" მინდოდა სადმე გავსულიყავით, სასიერნოდ თუნდაც, რას იტყვი?"- ჯონგუკს ყურებამდე ეღიმება, გულისცემა კი უჩქარდება.
-"თანახმა ვარ, რომელზე?"
-" მე რომ გამოგიარო, რა აზრის ხარ?"
YOU ARE READING
ადონისი
Action- და როდესაც გამიღებ კარს. ვეცდები, მე ნამდვილად ვეცდები, რომ დაგისაკუთრო. იმდენად, რამდენადაც შევძლებ, არაუშავს თუ ბუნებას ერთმანეთისთვის არ შევუქმნივართ, მე შემიძლია ვიგრძნო შენი სურნელი, მე შემიძლია შევეხო შენს რბილ კანს, შენს ტუჩებს. ამაში ხელს...
