ვახშამი იდეალურია, ამისთვის ბევრი იშრომეს ჯინმა და იუნგიმ. ჰოსოკი საკუთარ შვილს ართობს. მაგიდა თითქმის სავსეა სხვადასხვა საკვებით, იუნგი კი გაბრწყინებული თვალებით შესცქერის იქაურობას.
- სამწუხაროა, რომ ორ დღეში წასვლა მიწევს,- ოხრავს და დივანზე ეცემა უკმაყოფილოდ.
- ისევ ჩამოდი. ამის გამო გულს ნუ გაიტეხ, მეც ჩამოვალ ხოლმე, ჯონგუკსაც წამოვიყვან,- ამხიარულებს ჯინი და ჩაძინებული მამა - შვილისკენ აპარებს მზერას.
- ამდენი დრო ჯერ არ გაუტარებია ჯინთან,- ეღიმება იუნგის,- მუდმივად სამსახურში ყოფნის გამო, გვიან მოდიოდა. სოჯინს კი ეძინა, ისე დახტოდა, ისე უნდოდა მასთან ჩახუტება და ვერ ახერხებდა, არ უნდოდა გაეღვიძებინა, ახლა კი აინაზღაურა.
- მის გამო ძალიან ბედნიერი ვარ. მიხარია, რომ ასეთი პატარა ანგელოზის მამაა,- თმებზე ეფერება ჯინი. იუნგის არ უკვირს, მიუხედვად იმისა, რომ გუშინდელთან შედარებით სრულიად სხვა სოკჯინი ზის ახლა წინ. ის ასეთია, ასეთად იცნობს და სწორედ ასეთად დარჩება მის თვალში.
- ნეტავ თეჰიონის პატარას მოვესწრებოდე მალე,- ოცნებობს ომეგა,- ისე მინდა, გეფიცები, ლამის იქით შევთავაზო ვინემსთან ქორწილი. წარმოიდგინე, თეჰიონი და თავისი პატარა.
ლამის ცრემლები წასკდეს ომეგას.
- ახლა დრამის საათები დაგეწყო?- წუწუნებს იუნგი, რადგანაც ხვდება რომ ნელ - ნელა თავადაც იწყენს.
- არ ვიცი, მაგრამ...- ომეგას საუბარს კარზე ზარის ხმა აწყვეტინებს. ჰოსოკსაც ეს აფხიზლებს და იწევა. მისაღებში ბედნიერი თეჰიონი და ჯონგუკი შემოდიან ხელიხელ ჩაკიდებულნი.
- აბა, გვრიტებო, ხომ არ იმაიმუნეთ?- წარბებს ათამაშებს ჰოსოკი.
- მოდი, ახლა არ გვინდა რა. ახალ წელს გილოცავ,- იღიმის თეჰიონი და საჩუქრებს იქვე ნაძვის ხის ქვეშ აწყობს.- ყველას თავისი სახელი აწერია.
YOU ARE READING
ადონისი
Action- და როდესაც გამიღებ კარს. ვეცდები, მე ნამდვილად ვეცდები, რომ დაგისაკუთრო. იმდენად, რამდენადაც შევძლებ, არაუშავს თუ ბუნებას ერთმანეთისთვის არ შევუქმნივართ, მე შემიძლია ვიგრძნო შენი სურნელი, მე შემიძლია შევეხო შენს რბილ კანს, შენს ტუჩებს. ამაში ხელს...
