İkinci şans

Bölüm 9

İyi okumalar canlarr...

Baran odadan çıktıktan sonra uykuya daha fazla karşı koymadım ve kendimi uykunun kollarına bıraktım.

Uyanmıştım ve biraz kendime gelmeye çalıştıktan sonra yataktan kalktım. Ve şok geçirdim. Siktir. Regl olmuştum. Ve heryer kandı. Kendi evimde değildim ve ne yapcağımı bilmiyordum. Kapı 3 kere tıklandı. Barandı. Hayır. Şimdi olmaz.

Baran"Mira uyandın mı? Girebilir miyim?" Dedi. Ne yapcaktım. Hemen yatağın üstünü örtüp kenardan bir battaniye aldım ve kendime sardım. Baran da o sırada içeri girdi ve şaşırdı beni böyle görmeyi beklemediği her halinden belliydi.

"Mira napıyorsun? Neden ayaklandın sen?" Dedi.

Kanka keyfinden kalkmadım ya bişeyde sorma nasıl anlatcam.

"Ş..şey"

"B..ben"

"Baran sen çıksana ben gelcem." Dedim sonunda. Bir an konuşma yetimi kaybettim sandım.

"Ne oluyor bana anlatırmısım lütfen. Ne saklıyorsun arkanda?" Dedi Baran.

Baran bana yaklaşmaya başladı.

"Dur!" Dedim hemen.

"Gelme!"

"Ben şey olmuşum."

"Ney?"

"Hani varya kadınların olduğu şey illa söyletiyorsun ya." Utanmıştım. Ve garip olan Baranda utanmıştı bana direttiği için.

"Ben özür dilerim. Bir şeye ihtiyacın var mı?"

"Aslında var. Yeni çarşaflar ve ped."
Allahım al beni yerin dibindeyim. Baran'da utandığım anlamış olacakki.

"Lütfen utanma ihtiyacın olanları hemen aldırtırım." Dedi.

Gülümseyip teşekkür ettim.

Baran odadan çıkmıştı ve kısa bir süre sonra istediklerimi kapıya bırakmıştı. Rahat olabileceğimi. Beni aşşağıda beklediğini söylemişti.

Yatak çarşaflarını değiştirip duşa girdim. Ilık bir duşun ardından üzerimi giyinip aşşağıya indim.

Baran koltukta oturmuş telefonuyla ilgileniyordu. İndiğimi gördüğünde telefonu cebine soktu ve

"Aç mısın birşeyler hazırlim mi? Yada aldırtim mi? Güliz abla bugün izinli." Dedi.
Beni düşünmesi çok güzeldi.

"Olur birlikte hazırlarız birşeyler." Dedim.
Gülümsedi. Gülümsedim.

"Soslu makarna çok güzel yaparım. Sever misin?" Dedi.

Bende "bayılırım." Dedim.

"Ben ne yapim." Dedim.

"Şurda domatesler var istersen onları doğrayabilirsin."Dedi.

"Peki." Dedim.

Ben domatesleri doğrarken Baran da diğer şeyleri doğruyordu. Yemek yaparken onu izlemek çok eğlenceliydi. İşini son derece konsantreli bir şekilde yapıyordu. Ve yan profili hayran olunasıydı.

Yarım saatin ardından yemeği hazırlamıştık ne yalan söylim sadece o hazırlamıştı ve ben onu izlemiştim.

Makarnamdan yedim ve tadı mükemmeldi.

"Çok güzel." Dedim.

"Afiyet olsun." Dedi. Ve gülümsedi.

Baran "Seni ailemle tanıştırmak istiyorum." Dedi.