İkinci şans

Bölüm 39

İyi okumalarr

"Allahhhh! Birdaha baba olucam!"

"Baran sessiz ol hiç birşeyden emin değiliz. İlk bi test yapmalıyız. Umutuda uyandırıcaksın şşttt."

"Tamam yapalım hadi hemen.."

"Sevgilim test lazım testi yapabilmemiz için."

"Aaaa doğru hemen aldıralım kapıdakinlere. Sen otur. Yorulma." Beni kolumdan sürükleyip yatağa oturttu. "Sen dinlen. Yorulma. Ben hemen söyleyip geliyorum."

"Sevgilim sakin ol. Hem aşağıya inip gençler bize bi hamilelik testi diyecek halin yok git sen al gel. Daha emin bile değiliz ortalığı ayağa kaldırma."

"Doğru şimdi onlara söylemek doğru olmaz. Ben alıp geleyim. Sen şimdi burada dinlen kendini yorma. Umut uyanırsa alabilirsin ama kalkma tamam mı rahat dur.."

"Sevgilim bir sakin olur musun? Delirdin iyice. Hamilelik bir hastalık değil ki zaten daha emin değiliz. Şu testi hemen al gel emin oluruz."

Baran hemen giyinme odasına koşup gömleğini ve pantolonunu giymeye başladı. Turbo hızla hareket ediyordu ona baktıkça benim başım dönmüştü.

"Baran sakin oll!" Diye bağırdım.

Baran yanıma gelip anlıma öpücük kondurdu. "Sen şimdi kalkma yerinden ben hemen geliyorum.."

Ben daha tamam demeden Umutu öpüp odadan çıktı.

Umuta hamileyken bu duyguları yaşayamamıştım. Oda ne kadar belli etmesede oğlumuzun karnımda olduğu süreçte yanımızda olamadığı için hala içten içe kendini suçluyordu.

Beni düşüncelerimden sıyıran Umutun ağlama sesi olmuştu. Yatağına ilerledim ve minik aslanımı kucağıma aldım.

"Benim aşkım uyanmışmıı.."

"Ayne.."

Kikirdeyerek. "Bugünde ayne mi oldum oğlum?" Dedim.

"Şimdi anne senin o minik poponu yesin mi?"

Umut yüzüme garip garip bakıp kikirdedi. Çocuk bile anladı annesinin deli olduğunu.

"Hopp bakalım bezimizi değiştirip karnımızı doyuralım demi annesinin bitanesi."

Umutu kucaklayıp yatağa yatırdım ve bezini değiştirdim. Daha sonra üzerini değiştirdim.

"Hoppala şimdi aşağıya inip yemeğimizi hazırlayalım demi."

Umutu kucağıma alacağım sırada kendisi merdivenlerden inmek istedi. Daha yeni yeni yürüdüğü için Baranla çok cesaret edemiyorduk öylesine bırakmaya fakat o yürümeyi çok seviyordu.

"Gel bakalım anne önden insin ayağın kayarsa tutsun seni."

İki dakikada inilecek merdiveni Umut ile yaklaşık on dakikada anca inmiştik.

Mutfağa gireceğimiz sırada kapı sesiyle duraksamıştık. Baran gelmişti. İşte geliyor özel harekatt.

"Ben geldimm...Güzelim sen neden kalktın? Ben sana demedim mi kalkma dinlen diye."

"Sevgilim hani bizim bir çocuğumuz daha varya hani bende anneyim ya. Yatıcak halim yoktu sen gelene kadar."

"Hadi yapalım testi hemen."

Gülümseyerek "gel sevgilim birlikte işeyelim üstüne dedim."

Baran şok ifadesiyle "Bidakka bidakka onun üstüne işememiz mi gerekiyor?" Dedi.