İkinci şans

Bölüm 17

İyi okumalar Miranın dert ortakları....

Bugün büyük gündü. Bugün Mira Demiroğlu olacaktım. Heyecandan titriyordum adeta. Baran'la ikimiz sade bir nikah olmasını istemiştik. Bu yüzden yanımızda sadece Hayat, Alp, Selim ve Deren vardı. Baran'ın ailesi bu evliliği kabul etmediği için yoktu. Babası gelicekti fakat işlerinin olduğunu söyleyip son dakika gelemeyeceğini haber etmişti. Burak gelmek istediğini fakat Pelin'in yanında kalması gerektiğini haber etti. Üstü kapalı bir şekilde sevgilimle sizin yüzünüzden aramı bozamam demişti. Ben ise teyzemi arayıp davet ettiğimde bana etmediği hakaret kalmamıştı. Dayımın kızının sevdiği adamı ayartmakla suçladı beni. Ve evet her zamanki gibi kimsem yoktu. Alp ve Hayat'ı ilk defa aynı ortamda görüyordum. Birbirlerine bakamıyorlardı. Arada Hayat fark ettirmeden Alp'e Alp'te fark ettirmeden Hayat'a bakıyordu. Alp'e hak veriyordum. Fakat hayatı dinlemeden onu yargılamak istemiyordum. Sevdiği adamdan çocuğu olmasını neden istememiştiki. Neyse bugün benim en mutlu günümdü. 

Ben ne kadar gerek yok desemde Baran ısrarla sade de olsa bir gelinlik giymemi istemişti. Şimdi üzerimde upuzun, tüllü hem çok sade hemde çok şık bir gelinlik vardı. Saçlarımı ensemden doğal her an açılıcakmış gibi duran bir topuz yaptırtmıştım. Makyajımda çok sadeydi. Baran ise simsiyah bir takım elbise giymişti. Bunu ben istemiştim. Evet her takım elbisesini çok güzel taşıyordu fakat siyah olunca daha bir yakışıklı oluyordu.

Şimdi ise Baranla el ele nikahımızın kıyılacağı salona giriyorduk. Herkes gülümsüyordu ve alkışlıyorlardı.Bizi gerçekten seven kişiler vardı. Baran'ın kız kardeşi, arkadaşları benim ise kimsem yoktu. Hayır vardı.Baran vardı.

"Siz sayın AlMira Yılmaz hiç kimsenin etkisi ve baskısı altında kalmadan kendi hür iradenizle Baran Doğan Demiroğlun'u eş olarak kabul ediyor musunuz? "

"Evett!"

"Peki siz sayın Baran Doğan Demiroğlu hiç kimsenin etkisi be baskısı altında kalmadan hür iradenizle AlMira Yılmaz'ı eş olarak kabul ediyor musunuz?"

"Evettt!"

"Bende belediyenin bana vermiş olduğu yetkiyle sizleri karı koca ilan ediyorum!"

Alkışlar kopmuştu. Biz artık karı koca olmuştuk. Baran'ın ayağına bastım. Adetten. Baran duvağımı açıp beni alnımdan öpmüştü.

Baran "Sana söz veriyorum. Hiç bir zaman pişman olmayacaksın Mira Demiroğlu."

"Ben seninle evlendiğime pişman falan olmam sevgilim."

"Asıl sen pişman olma beyefendi. Benim nazımı çekebilecek misin?"

Baran gülümsedi. "Senin nazını yerim ben."

Nikah memuru nikah cüzdanını bana uzatmıştı. Reis biziz tabi ne sandınız.

                              🖤

Şuan üzerimi değiştiriyordum. Düğün olmadığı için after party hazırlatmış selimler. Beyaz tütülü straplez kısa bir elbise giymiştim.O kadar tatlıydıki sanki düğünlerdeki küçük çocuklara giydirdikleri Minik gelinliklere benziyordu.Saçlarımıda açmıştım.Baran'da altına siyah kumaş pantolon ve üzerine ilk bir kaç düğmesini açtığı beyaz gömleğini giymişti. Beni merdivenlerin başında bekliyordu. Yanına gittim.

"Çok güzel olmuşsun karıcığım." Karıcığım mı dedi o lan. Valla dedi. Ben bunu sevdim.

"Sende çok yakışıklı olmuşsun kocacığım."

Baran gülümseyerek "Küçük kız çocuklarına benzemişsin güzelim." Dedi.

Gülümseyerek"Bende aynısını düşündüm ilk giydiğimde." Dedim.