I looked into your eyes || Part two

Hoofdstuk 6: Surprise

2 oktober

10:45

Gespannen zit in aan de bar in een café. Ik mag niet te opvallend om mij heen kijken. Hier is waar ik mijn eerste cliënt ontmoet. Ik weet niet wie het is. Het is een man, begin veertig met bruin haar, meer informatie hebben ze mij niet gegeven. De man die ze zoeken heeft maanden lang hun telefoons en e-mails genegeerd. Hij is hun geld schuldig en wil niet betalen. Daarom ben ik hier. Via social media hebben ze contact gezocht met hem, met een fake account van mij. Ik ben zogenaamd Yara, een uitwisseling student, die voor een jaar naar Frankrijk is gegaan om communicatie te studeren. Het is echt bizar hoe snel je je kan voordoen als iemand anders. Zoals nu, ze hebben een blonde pruik bij mij opgezet en wat make-up aangebracht. Ik voel mij zo'n ander persoon.

Bennett is niet bij deze klus. Er zijn twee andere collega's die buiten pols hoogte houden. Marcello en Alfred. Af en toe zeggen ze tegen mij wat ik moet doen, via het oortje.

Het belletje van de deur klinkt. Mijn hart gaat sneller kloppen. Is dit hem? Ik mag niet naar de deur kijken.
'Yara?' Ik voel de warmte van een ander persoon naast mij.
'Yes.' Langzaam draai ik mij om, naar wie ik denk de persoon te zijn.
'I'm Frank.' Hij komt naast mij zitten op de barkruk. Eerlijk gezegd ben ik verbaast. Hij ziet er zo normaal uit. Het zou zo een geschiedenis leraar kunnen zijn.
'How is your day going?' Ondertussen wenkt hij de bartender naar zich toe, om een koffie te bestellen.
'Uh great, did a lot of sightseeing.' Lieg ik. Hij knikt als teken dat hij het heeft gehoord.
'Can I be honest with you?' Vraagt Frank.
'Sure.'
'I was really surprised that you wanted to meet me. You're really pretty.'
Altijd leuk om mooi genoemd te worden. Ook al weet hij niet dat dit alleen maar een verschijning is.
'I hope my wife doesn't find out about this.'
Met grote ogen kijk ik hem aan, 'You're married!'
Schuldig knikt hij, 'I have two daughters also. Two little girls.'

Oh crap. Wat heeft deze man gedaan om in deze mess te komen. Ik hoop voor hem dat hij vanavond nog zijn dochters een slaapverhaaltje kan voorlezen.

"Go to the hotel with Frank."
Hoor ik gezegd worden in mijn oortje. Zenuwachtig schraap ik mijn keel. Hoe moet ik dit aan hem voorstellen? Hij heeft amper van zijn koffie kunnen drinken.
'Is there something wrong? You seem nervous.'
'Yeah uhm, can we go back to my hotel? It's more... private..' bedenk ik dan.
'Sure, I'm right behind you.'

~~~~
11:16

Het is een tijdje later. Frank en ik zijn in een hotelkamer. Hij zit ontspannen op de bank en schenkt koffie voor ons beide in.
Ik heb de opdracht gekregen om de kamer te verlaten. Marcello en Alfred staan net buiten te kamer te wachten.
'I'll be right back, okay? I think I dropped something on the way here.'
'No problem, I'll wait for you.' Hij kijkt mij aan met de liefste glimlach ever.
'I'm so sorry.' Mompel ik zachtjes.
In slow-motion loop ik naar de deur en leg mijn hand op de hendel. Nog voordat ik de deur kan openen maken, word die geopend vanaf de andere kant. Marcello en Alfred stormen de kamer in.
Ik durf niet te kijken en loop snel weg.
In de gang sta ik uit te hijgen tegen de muur.
Het is niet normaal hoeveel spanning ik in mijn lichaam voelde.

~~~~
12:34

'Hoe was het?' Vraagt Brice. We zijn op zijn kantoor. Hij is ondertussen bezig met het opruimen van dingetjes in zijn kantoor.
'Eng, de spanning maakte mij letterlijk misselijk. Toen ik thuis kwam, heb ik overgegeven.'
Hij lacht, 'Je went er snel genoeg aan. Over je "huis" gesproken. Word het niet eens tijd om een echt huis te vinden? Je kan niet voor eeuwig in je hotelkamer blijven.'
'Wie zegt dat ik hier voor eeuwig wil blijven?'
Hij stopt met wat hij aan het doen is. 'Ik. Wil je hier weg?'
Onverschillig haal ik mijn schouders op. 'Voor wie moet ik hier blijven.'
'Voor je werk Layla. Je werkt hier nu. Ook al wil je weg, het kan niet.'
'Fuck'
'Mijn vader en ik zullen morgen naar een huis kijken, voor jou.'
'Fantastisch,' klink ik sarcastisch.
'You're mine now.'