I looked into your eyes || Part two

Hoofdstuk 29: Oliver

6 maanden later

Zondag 5 september...

10:00

Vrolijk kom ik in mijn pyjama naar beneden gelopen. Zodra ik de woonkamer in kom lopen, zie ik de ontplofte bom. Daarmee bedoel ik babyspullen. Met het aantal speelgoed dat overal en nergens ligt, lijkt het wel alsof het hier een kinderopvang is. Brice en ik zijn allebei een beetje doorgeslagen in het kopen van babyspeelgoed en babyproducten. Er liggen meerdere speelmatten op de grond, ergens random in de kamer staat een box, een baby bouncer en nog veel meer.

'Wooh!' Brice draait rondjes in de kamer met Olly, 'Zie je dat mama?' Zegt hij opgewonden, terwijl hij Olly laat zweven, 'Olly kan vliegen!'

Lachend kom ik naar ze toe gelopen. Brice gaat stilstaan. Ik geef hem een kus op zijn wang. 'Goedemorgen, Olly.' Ik aai hem over zijn zachtjes hoofdje.

Zijn lach die hij al had, wordt groter. Ik steek mijn tong naar hem uit. Enthousiast begint hij te brabbelen. 'Wij maken goeie babies, vind je niet?'

Gelukkig sla ik mijn armen om de middel van Brice, 'Ja, ik denk dat we het wel oke hebben gedaan.'

'Hoor je dat, Olly? Oke.. We hebben het fantastisch gedaan!' roept Brice enthousiast. Hij legt ook een arm om mijn middel. Ik kijk trost naar mijn zoontje. Hij is zo lief.

'Ik heb met Oliver gesproken,' serieus kijk Brice mij aan, 'Hij vertelde mij dat die graag een broertje wilt.'

Plagend sla ik Brice tegen zijn schouder, 'Hou op hoor. Ik moet nog bijkomen van zijn bevalling.' Lachend laat ik hem los. 'Ik ga werken. Oh en Brice?'

'Oui,' met pretoogjes kijkt hij mij aan.

'Als je weer naar Ben toe gaat, wil je dan niet vergeten om je zoon weer mee naar huis te nemen?'

Laatst was Brice met Oliver naar ben gegaan. Na een gezellige middag stapte hij weer in de auto. Op de terug weg, belde hij mij. Ik vroeg naar Oliver, toen Brice ineens bedacht dat hij hem bij Ben was vergeten. Faith was erbij. Zij had niks gezegd. Elke keer wanneer ze Oliver ziet, wilt ze hem bij haar houden. Ik vond het wel grappig.

'Komt goed, Layla. Ga nou maar werken. Wij redden ons wel.'

~~~~

Ik ben op het kantoor. Ik loop gelijk door naar de kamer van Liv. Ik klop aan op haar deur.

'Entrer.'

Ik open de deur.

'Ah, Layla,' ze staat op vanachter haar bureau. 'Avez-vous les contrats?' //Heb je de contracten?\\

'Oui,' Ik haal ze uit mijn zwarte tas, 'Et ils sont signés.' Trost hand ik ze haar aan. // En ze zijn ondertekend.\\

Ja, dat is ook nog een ding. Na al die jaren kan ook ik Layla de Bruin, Frans. Het heeft even geduurd, intensieve training en veel gefrustreerde momenten, maar het is mij gelukt.

'Fantastique,' dankbaar pakt ze het aan. In een simpele worp gooit ze ze op haar bureau. 'Tu reprends la laverie aujourd'hui. Nous avons vraiment besoin de cet endroit pour blanchir de l'argent, alors faites les choses correctement.' //Jij neemt vandaag de wasserette over. We hebben die plek echt nodig om geld wit te wassen, regel het.\\

'Bien sûr pas de problème, ça ira. Qui va avec toi.' //Tuurlijk geen probleem, wie gaan er mee?'

Liv legt een hand in haar zij en wrijft over haar voorhoofd, 'Uhm..' diep denkt ze na, 'Josh.. et Tony. Tu es responsable.' // Jij bent verantwoordelijk.\\

'Bien!' Ik sla mijn tas over mijn schouder heen, 'It's gonna be a piece of cake.'

Liv lacht, 'How is my grandson doing?'