I looked into your eyes || Part two

Hoofdstuk 13: Another day

Dinsdag 17 november...

09:01

Vandaag is weer een normale werkdag. De vergaderruimte zit weer vol net als altijd, alsof we nooit weg zijn geweest. Gister zijn we terug gekomen uit Zuid-Frankrijk Het is raar om op kantoor te zijn zonder Brice. Hij is er altijd. Hij is degene bij wie ik mijn dag rapporteer, wanneer ik een dag uit ben geweest.
Vanaf vandaag worden het gewoon weer normale dagen. Of eigenlijk worden het twee normale dagen. Donderdag ga ik met Noah naar de kliniek. Hij is nu weer terug naar Italie, maar hij had belooft om op tijd terug te zijn voor de afspraak. Ik ben zo zenuwachtig en het is jammer dat hij er niet is om mij gerust te stellen. Voor veel vrouwen is het een traumatische ervaring. Wat nou als ik in een depressie raak? Omdat ik er achteraf wel spijt van krijg. Ik weet niet, het is gewoon veel om over na te denken.

'Welcome back everyone.' Lucinda komt binnenlopen met een clipbord in haar hand. Het is een lange blonde vrouw die veel gezag heeft. Ze heeft haar haar altijd strak in een knot. Wonder boven wonder is ze erg aardig. Nou moet ik zeggen dat ik tot nu toe nog geen onaardige collega's ben tegengekomen. Ze legt het clipbord neer op tafel, zelf blijft ze staan. Zij lijdt altijd de vergaderingen.

'I hope everyone had a great time at the wedding. However we have to get back to work. So for the announcements, Layla is pregnant.' Ze houdt een pauze in haar zin. Opgelaten met een fake smile kijk ik de ovaalvormige tafel rond. De collega's kijken mij lachend aan, sommige steken hun duim op. Ongemakkelijk geef ik ze een vriendelijk knikje terug. 'Congratulations to you Layla and Noah.' Feliciteert Lucinda mij.

'Thank you.' Probeer ik zo oprecht gemeend te zeggen.

'Because of her pregnancy she won't be going out anymore. From now on she will be doing office work. Mila Jane will be taking over from her till after the baby is born.'

Mila Jane? Wie the fuck is Mila Jane?! Verbaast kijk ik de tafel rond. Dan valt het mij op dat aan het einde van de tafel een meisje zit. Ze valt bijna niet op, omdat ze onzichtbaar lijkt. Ze heeft een korte bruine bob, dikke zwarte vierkante jampot glazen als bril en draagt een paarse wollen trui. Ze valt niet op, omdat ze ineengedoken zit. Eerlijk gezegd doet ze mij denken aan Velma van Scooby-doo. Alleen vanwege haar uiterlijk, Velma heeft wel een uitstraling, Mila Jane niet. Hoe gaat zij mijn werk overnemen? Ze ziet er onzeker en verlegen uit. Vaag.

'Lucas and Russ you two are assigned for the take over of some supermarket. Is everybody clear on their tasks for today. Good.' Ze pakt haar clipbord weer vast en verlaat ermee de ruimte. Op naar mijn bureau dan maar.

Het is een tijdje later. Ik sta in de koffiehoek een kopje thee voor mijzelf te zetten, wanneer ik mij niet meer alleen voel in de ruimte. Terwijl ik het theezakje uit mijn thee haal, inspecteer ik de ruimte. Hmm, ik zie niemand..

'Hi.'

'Jesus fuck!' Ik schrik en knoei daardoor een beetje thee op de grond. Nijdig draai ik mij om. Mijn broek is nat geworden door de thee. Verbijstert kijk ik naar Mila Jane. Het is Mila Jane die mij liet schrikken.

'Hi.' antwoord ik haar, met een ondertoon die haatdragend is. Ik weet het niet, ze staat mij niet zo aan. Geen idee wat het is, misschien haar onzekere uitstraling. Als ze maar niet denkt dat ik als een soort mom friend voor haar ga zijn. Ik ben zelf nog nieuw, ik ken het hier amper.

'Did I scare you?' vraagt ze zachtjes. Ze friemelt aan haar nagels en kijkt naar haar voeten. 'Yes you did.' Het klinkt bot, maar ik heb simpel weg geen zin in haar. Ken d'r niet eens. 'Can I ask you something?' vraagt ze dan. Mila Jane is lastig te verstaan omdat ze best zacht praat. Plus het feit dat ze half naar beneden kijkt, maakt het gesprek er niet echt makkelijker op. 'Sure.' antwoord ik ongeïnteresseerd, ondertussen blaas ik zachtjes in mijn thee.