I looked into your eyes || Part two

Hoofdstuk 18: Le dîner

Zaterdag 21 november...
10:00

'Ga weg!'
'Hmm...' ik trek de deken verder over mij heen.
'Oprotten Layla!'
Heh? Traag open ik mijn ogen. Faith staat in mijn deuropening. Ik knipper een paar keer in mijn ogen. Wat is er aan de hand?

'Flikker op Layla!' schreeuwt ze. Heh? Ik heb Faith nog nooit boos meegemaakt, waarom is ze boos? Ze loopt naar mijn kast toe en trekt de deuren open. 'Ik wil je niet meer zien!' roept ze kwaad terwijl ze mijn kleren uit de kast trekt.

'Faith.. wat doe je?' Nog steeds liggend in bed kijk ik naar haar. Wat is er aan de hand? Wanneer ze de laatste trui uit de kast heeft getrokken, draait ze zich om. In een snel tempo loopt ze naar mij toe. 'Mijn huis uit!' schreeuwt ze in mijn gezicht. Ze trekt de deken van mij af. Ze wijst naar de kleding die op de grond ligt, 'Pak je shit en ga!' Kwaad kijkt ze mij aan. Perplex kijk ik haar aan. Wat is er aan de hand. 'Oprotten Layla!' Ze geeft mij nog een kwade blik, 'Jij bent echt walgelijk,' zegt ze dan met pure haat.

'Wat heb ik gedaan?' hopeloos kijk ik haar aan. Zonder antwoord te geven loopt ze mijn kamer uit. Met gemengde gevoelens sta ik op uit bed. In slow motion loop ik naar de stapel kleren toe en raap ze op van de grond. Met een hoofd vol gedachten loop ik de kamer uit, de trap af naar beneden. Bij het naar beneden lopen van de trap, zie ik dat Faith al de voordeur heeft open gedaan. Er rolt een traan over mijn wang. Wat is er aan de hand?

'Layla.' hoor ik dan haar stem achter mij. Ik snuif mijn neus en veeg mijn traan weg met mijn schouder. 'Ja?' verwachtingsvol draai ik mij om. Misschien is het een misverstand. Misschien is ze ongesteld en chagrijnig.

'Deze mag je houden.' Ze legt de echo boven op de stapel kleren die ik in mijn hand hou. In trans staar ik naar de echo. Faith houdt van mijn baby, ze heeft de baby zelf een koosnaampje gegeven, bubbel. Waarom geeft ze nu de echo terug van bubbel? Ik heb Faith nog nooit zo boos naar iemand zien kijken. Tegelijkertijd kijkt ze alsof ze van mij walgt. Dan knikt ze met haar hoofd naar buiten toe. Geshockeerd draai ik mij om. Mijn lichaam trilt. Waarom doet Faith dit. Met de stapel kleren in mijn hand loop ik over de drempel heen. Ik staar in de verte. Waar moet ik nu heen? Achter mij hoor ik Faith. Ik draai mij om.

'Alsjeblieft Fee,' smeek ik haar, 'Ik weet niet wat ik heb gedaan.'

'Go fuck youself, Layla.'

Met een klap gooit ze de deur dicht in mijn gezicht.

~~~~

Huilend zit ik bij Brice op de bank. Hij houdt mij stevig vast in zijn armen.
'Wh.. wat he.. wat heb ik gedaan..?' Mijn stem schokt.
'Ik heb Benjamin vertelt dat je zwanger bent van mij. Faith is een lief persoon, ze houdt niet van leugens.'
'Wat?' Ik maak mij los uit zijn armen. Met waterige ogen kijk ik hem aan.
'Heeft ze mij daarom uit huis gezet?'
Pijnlijk knikt hij.
Fuck!

'Ik wilde niet tegen haar liegen. Echt niet! Echt niet, Brice!' Huilend val ik tegen zijn borstkas aan.
Hij legt zijn armen om mij heen.

'Que se passe-t-il?' De stem van Veronica vult de kamer.
'On en reparlera plus tard.' Antwoord hij haar.
'Qu'est ce qu'elle fait ici.' Vraagt ze dan.
'Piss off, Veronica. Faites du shopping avec vos amis.'
Ze zucht, dan verlaat ze de kamer.

'Waar ging dat over?
Hij legt mijn benen over die van hem heen. 
'Layla?'
Ik kijk naar Brice. Hij legt zijn hand op mijn wang en veegt een traan weg met zijn duim.
'Vanavond gaan we naar mijn ouders.'

'Wat gaan we daar doen?' Nog na schokkend van het huilen kijk ik hem aan. 'De waarheid vertellen.'

'Nee!' Roep ik en sta op van de bank.