Ch.28+29+30

4.1K 168 2
                                    

Unicode

တစ်ဖြည်းဖြည်းဆက်ပိုင်နံရံကပ်သွားသည်။
ယွမ် ဆက်ပိုင်ကိုနှစ်ကိုယ်ကြာအသံဖြင့်

"တစ်ခါတည်းပါကွာ ဆက်လေး
ကိုယ်တကယ်ပြောတာပါဒီတစ်ခါတော့
ကိုယ်ညင်သာ‌ပေးမှာပါ"

"ဘာကွ!!! ဘာပြောတယ်"

"ရှူးဆက်လေးအပြင်လူတွေကြားကုန်မယ်"
လုပ်ပါကွာတစ်ခါထဲတင်"

"မင်းးမင်းနော် မညစ်ပတ်နဲ့"

"ဟောဗျာကိုယ်က ဘာမှမလုပ်ပါဘူးကိုယ့်ကွန်ပျူတာပျက်နေလို့ဆက်လေးကွန်ပျူတာလေးကိုခဏငှားတာပါလေကွန်ပျူတာလေးကိုညင်ညင်သာသာကိုင်မှာပါလို့ပြောတာကို
ဘာညစ်ပတ်လို့တုန်းဆက်လေးကဟိုဟာထင်နေတာလား"

ဒေါသထွက်နေတဲ့ဆက်လေးကိုကြည့်ရတာ

** တော်တော်လှ၏ **

ယွမ်စိတ်ထဲကရေရွတ်လိုက်သည်။

ယွမ်ဆက်လေးနဲ့တွေရင်အချိန်တွေကိုရပ်တံ့ပြစ်ချင်သည် ။

"ဟျောင့်ဖယ်ဦး"

ဆက်လေးအသံကြားမှယွမ်သတိပြန်ဝင်လာသည်။

"Awww,အင်း"

ဆက်ပိုင် ကပြားကောင် ကွန်ပျုတာငှာပြီးသူရှေ့ကလည်းမဖယ်ပေးသူမျက်နှာကြည့်ပြီးတော့
ဘာတွေတွေးနေမှန်မသိတော်တော်ကြာသည်ထိ
မဖယ်ပေးတာကြောင့်သတိပေးလိုက်မှဖယ်ပေးသည်။စားပွဲပေါ်ကသူကွန်ပျူတာလေးကို
Password,ဖြည် ပေးလိုက်ပြီ ယွမ်ကိုပေးလိုက်သည်။

"ဘယ်fileမှလျှောက်ဝင်မကြည့်နဲ့CCTV cameraတွေနဲ့ချိတ်ပြီးRecordတွေယူမှာမလားရော့..."

"Omm"

ဆက်ပိုင်ကွန်ပျူတာ‌ ပေးပြီး
တံခါးနာသွားပြီးတံခါးဖွင့်ဖို့လုပ်တော့

"ဘာလို့တံခါးဖွင့်မှာလဲ"

"ဪတံခါးဖွင့်ရမယ်လေဒီမှာကအရမ်းမှောင်တယ်"

"ကိုယ်ရှိတယ်လေ"

"မင်းရှိတော့ဘာထူးလို့လဲ"

"ထူးတာပေါ့ကိုယ်ရှိတော့ကိုယ်ကရင်ခွင်ထဲထည့်ထားမယ်လေ"

"ဟျောင့်တော် တော်ပြီး"

 ခေါင်းစဉ်မရှိသော (Complete)Donde viven las historias. Descúbrelo ahora