SWEET REVENGE (completed)

Chapter 39

george's pov.

walang mapaglagyan ang sayang nadarama ko ngayon lalot na sa kin na ang pag ibig na inasam asam ko noon pa.

ngunit nag aalala ko sa mangyayari sa kasalukuyan pano kong dahil dito ay kakasuklaman nya ako.?

di ko man ibig mangyari yon pero  wala nakong magawa .

nung nalaman ng pamilya ko ang pag kawala ng aking ama ay napuno ng galit ang kanilang mga puso.

kahit anung gawin kong pag papaliwanag ay di pa rin nila ito maintindihan.

alam nila na may alam ako sa pag kasawi ng aming ama
kayat pinilit nilang malaman kong sino ang pumatay.

nung una ayukong umamin ,pinilit kong sinabi na ako ang may gawa sa kanyang pag kasawi.

pero ayaw nilang maniwala sapag kat ang alam nila ako lang anak na handang ipag laban ang ama hangang sa kamatayan.

ibig sabihin di ko kayang saktan si dad ,dahil mahal na mahal ko ito kahit gaano pa ito kalupit.

"kuya pls ,nag mamakaawa ako sayo ..bilang kapatid mo ,sabihin mo sakin kung sino ang pumatay? wala naman akong gagawin sa kanya pls ..." iyak nito sa kabilang linya.

puno ng galit ang kanyang puso ,kahit paman minsan ay pinaglupitan din sya ng aming ama,ngunit nangingibabaw pa din ang pagmamahal nya bilang anak.

nahirapan akong mag salita ,ayukong mapahamak din ang pinakakamahal ko na syang nag bigay liwanag sa buhay kong madilim na para bang wala ng pag asa.

"uuwi ako mamaya ,mag usap tayo".binaba ko na ang phone.haystt ang hirap ,importante din sakin ang aking pamilya ,pero pano na ang mahal ko ?

pag katapos kong mag bihis ay agad akong umuwi sa ming bahay ,iba ang pakiramdam ko ng aking pag pasok ngayun ko lang ulit sila makikita sa loob ng maraming taon.

agad naman nila akong niyakap ,mis na min ang isat isa ,kahit palagi kaming nag aaway noon ,nanaig pa din ang pag mamahalan namin bilang mag kakapatid.

" pasensya na kayu kong di ko na ipag tangol si dad.simula ng iniwan nyo sya ay mas lalo pa itong sumama ,marami ng buhay ang winasak nya ,pinag lupitan at pinatay " iyak kong yakap sa kanila,

pumunta muna kami sa sofa para mag usap kaming lahat ,nakasoot sila ng itim na shirt ,simbolo ng pag luluksa.

"kahit na kuya! wala ka man lang ginawa para mg  bago sya? tapos ,di mo man lang sya tinulungan?anung klasing pag mamahal yang nasa pusk mo!" galit nitong tugun habang tinuturo nya ako.

nasaktan ako sa sinabi nya ,nawalan na sya ng respeto sakin bilang kuya nya ,haysst!

"di ganun kadali bunso.siguro pag ikaw ang nasa kalagayan ko ,di ako sure kong may maitutulong ka sa kanya! di mo lang alam kong anung pag hihirap ang naranasan ko sa mga kamay nya!.." hagulhul kong sabi ,nakapag bitiw na ako ng maang hang na salita.

"anak patawad  kong anu man ang nasabi nng kapatid mo sayo ,nadala lang ito ng galit." pag tatahan ni ina sakin ,buti pa sya naiintindihan nya ako ,simulat sapol pinag lulupitan din sya ni ama ,kayat ganun na lang ang lawak ng kanyang pag iisip.

"oh sge! yuko ng mag salita ng masama sayo kuya! sabihin mo na lang kung sino ang pumatay sa kanya?" tanung nya ulit ,tumayo ito at lumapit sakin.

"di pwede." tingin ko sa kanya ,habang tumutulo pa din ang aming mga luha.

"bakit? kilala mo ba ang pumatay sa kanya?! sabihin mo!" gigil nitong sagot ,nais na ata akong kainin nito sa galit.

"sabihin moooo!!!!" pag sisigaw nito.

"oo!" halos e ontog ko na ang ulo ko sa pader.

"tama na anak," pag alala ni ina habang hinawakan ako ,ayaw nyang makitang nasasaktan ako.

"ito ba ang pumatay sa ama natin?" may pinakita syang litrato sakin ,..

kinabahan ako lalo ,diko alam bat nya nalaman ,.
napatitig na lang ako dito.

"p---an --o" utal kong tanong,wag sanang mangyari ang nasa isip ko ,alam kong may kakayahan itong pumatay ng tao ,tulad ko at tulad ni sam ,magaling din ito bilang assasin.

"oo kuya! deserved din nyang mawalan ng pamilya!" nakangiti ito ng bahagya habang may pumapatak din itong luha.

diko na alam ang gagawin ko ,umupo ako sa sahig at sumigaw.

"bakiiiitttttt!!!!!bat mo to nagawa?bakittt...." iyak kong tanung ,nasaktan ako sa ginawa nya sa pamilya ni sam ,ano na lang ang maiiharap sa kanya ,lalot alam nya na sa mabuting kalagayan ang pamilya nito.

"bakit huhu! wala ka din kasing tulad nya! bat mo to ginawa !" lungkot kong saad.

di na ito nag salita sa halip tumakbo ito patungo sa kanyang kwarto ,hinabol din ito ng iba kupang mga kapatid ,tanging si mom ko na lang ang kasama ko ngayon.

"mahal ko sya ,ano na ang maihaharap ko sa kanya?" iyak pa din ako ng iyak ,wala na atang planung tumigil amg luha ko.

"tahan na anak ,wala na tayong magagawa ,nang yari ang di dapat mangyari".niyakap na lang ako nito ,para bang bata na inagawan ng laruan.

" ma..."iyak kong sambit.

pano ko sasabihin sa mahal ko ang nangyari?
na alam kong pag hihigantihan din nya ang pamilya ko?

napaka inutil ko ,wala nakong nagawa ,
wala akong silbi .huhu.