The Girl Who Changed My Bad Attitude [Published Under Ukiyoto Publishing]

Chapter 3

Good day, everyone! Before I forgot, I would like to introduce my school first, the University of License! Pangalan pa lang ng Unibersidad ay alam na nating labis itong kalayaan.

Kung saan malaya kang makakapagsuot ng kahit anong damit, there is no decent cloth policy here.

Kung saan ay malaya kang maghari-harian sa school na ito.

Kung saan ay nagagawa mong sumagot sa mga guro mo at nasa sa kanila na iyon kung ano ang maaaring ibato nila pabalik sa iyo maliban ang ibagsak ka nito dahil kung hindi? Tanggal sila sa kanilang posisyon.

At higit sa lahat, nagagawa mo ang mga bagay na gusto mong gawin lalo na ang pagkikilos demonyo sa paaralang License.

Now, do you understand why Whyrhus is still unrestrained to his bad attitude? Because students are more powerful than teachers and principal do.

This is the University of License, and no one can do rules for yourself but only your mind.

I looked around the school and seeing some students talking, gossiping, laughing, and preparing for their classes made me smile. I am blessed to be one of this University students.

Bagsh!*

"Aray!" I yelled when someone suddenly hitted my right side of the body from my back.

"Oh, sorry. I thought kasi poste."

"Taena mo rin eh ano?! Don't you dare ever ruin my day! Kapag ba talaga naging poste ako, babanggain mo talaga?! Masyado ka naman atang napaghalataang tanga!" I pointed Whyrhus, sino pa nga ba?

Ito na naman ang set up palagi na pagtitinginan kami and no one tried to stop us, they're taking videos and pictures to us instead. Mga kinulang sa aruga.

Tapos ida-download nila sa social media? Tapos ano? Kunyari pang may load, putol-putol naman data saka wala rin namang wireless fidelity. Ay, ba't ko ba nasali 'yung connection ng internet?

Biglang tumalikod si Dahulo at nagsimula nang maglakad. Fishtea!

"H-Hoy!" Pagdadalawang-isip kong tawag dito ngunit hindi siya lumingon.

"Dahulo!" Muling tawag ko na siyang nagpahinto sa kaniya bago lumingon sa akin ngunit ganoon na lamang ang aking gulat nang makitang sobrang lungot ng mga mata niya.

Hindi ito tumingin sa akin bagkus napangiti ito ngunit 'yung maliliit niyang mga mata ay halos pinagbagsakan ng langit at lupa. Anyari?

Ring!*

I was about to approached him when the bell rang. Somebody's hurrying up too to attend their first class in the morning.

Ganoon din ang ginawa ni Whyrhus. Tumakbo ito agad nang hindi man lamang ako tinapunan ng tingin.

"Klase na pala." Napasampal ako sa aking pagmumukha at mabilis ding napatakbo. Nasa ikatlong palapag pa naman 'yung classroom namin.

"G-Good m-morning, ma'am!" Bati ko nang hindi man lamang binaling ang tingin sa guro dahil hingal na hingal pa akong napahawak sa pintuan ng silid gamit ang kaliwang kamay ko at nakahawak naman sa flat kong dibdib ang kanang kamay. So bale, sa sahig agad ang tingin ko.

Kayo kaya 'yung mapatakbo mula gate hanggang 3rd floor.

Inhale* Exhale!*

Grabe, halos hindi na ako makahinga.

"HAHAHAHAHAHA!"

Sabay-sabay nilang tawanan na siyang pumukaw ng pagkalito ko.

"Bella, wala pa si ma'am. Isa pa, pakiaayos naman ng sarili mo oh, lalo na 'yung h-hair mo hihi," tila ba nandidiring boses na iyon ni Kelly.