YORGUN SAVAŞÇI

Otuz Dört 💫

Yere yığılan beden, ayaklarımın ucuna değen kan Aysar'a aitti.

Aysar'ın bedeninin hemen ardından yavaşça Aymira yere yığılmıştı. Ancak bu vücudunda hissettiği acı ve yorgunluktandı.

"Aysar..." Vega'nın donakalmış gözleri Aysar'daydı. Elindeki silah yere düştü. Asuela'yı Deneb elinden alırken koşarak Aysar'ın yanına gitti. Kafasının altına elini koyarak onu dizlerine yatırmıştı.

"Aysar... Sakın gözlerini kapatma. Sakın! Tamam mı?!" Aysar'dan ses gelmezken Vega acı ile ağlıyordu.

"Dayan nolur... Dayan Aysar... Sen gidersen eğer, çocukluğum giderse!" Vega deli gibi bağırıyordu. Önüne gelen saçlarını koparırcasına kulağının arkasına sıkıştırdı. Bu sırada kısık bir ses duyuldu.

"N-n-ef..." Herkes sus pus olmuştu.

"e-es" Altair hızlı adımlar ile yanlarına yaklaşmıştı. Aysar'ı teselli ederken içimden yanlarına gitme isteği oluşmuştu. Okyanus'un esiri olmaktan beni kurtaran kişi oydu. Beni kurtarmıştı. Kendimi durduramayarak oraya doğru koşmaya başlamıştım. Hızlıca yere çökerek Aysar'ı inceledim.

"Ölecek."

"N-ne!" Vega çığlık atmaya başlamıştı.

"Söz vermiştin aptal! Ölene kadar yanında olacağım dedin... Niye sözünü tutuyorsun Aysar!" Aysar'ın suratında çok hafif bir gülümseme belirdi.

"NİYE!" Vega'nın çığlığı garajda yankılanıyordu.

"Mermi akciğerine gelmiş olmalı. Nefes almasını zorluyor. Ayrıca çok kan kaybediyor."

"Orasını bizde biliyoruz!" Altair'ın bağırması ile irkildim. Kafamı kaldırarak Gölge'ye baktım. Donakalmıştı. Karan onu sarsmasına rağmen tepki vermiyordu.

"Aysar konuş benimle! Konuş nolursun!" Vega acı içinde bağırmaya devam ediyordu. Onun için zor olmalıydı.

"Aysar... Korkuyorum nolur bana bak..." Altair'ın dediği ile Aysar'ın kapanmak üzere olan göz kapaklarının arasından göz bebekleri onu buldu.

"K-kork-m-mayın." Aysar'ın yanaklarından akan göz yaşları Vega'nın parmaklarına düşüyordu. Aysar bu seferde dolu gözlerini Vega'ya çevirdi.

"S-sö-züm." Vega'nın hıçkırığı ile gözlerimi sıkıca kapattım.

"T-tut-tum V-eg-a." Bir kaç saniyelik sessizlikten sonra gözlerimi araladım. Aysar'ın gözleri kapanmıştı. 

"HAYIR! UYAN! UYAN!" Vega sinirle ayağa kalktı. Bağırarak ona uyanmasını söylüyordu. Ayaklarını acı içerisinde yere vuruyor bir ileri bir geri gidiyordu.

"Beni bırakamazsın!" Vega'nın bedenini saran kollar Deneb'indi. Vega sürekli gözyaşları ile dolu gözlerini Deneb'e dikti.

"Deneb, o yaşamalı! Çünkü hiç yaşayamadı... Anlıyor musun? O hiç bir zaman iyi olmadı!" Gözlerim dolmuştu. Bir insanın en yakınını kaybetmesi buydu. Yalvaran gözleri tekrar Aysar'a hemen ardından yine Deneb'e gitti.

"Deneb benim ondan başka kimsem yok!" Ağlaması dinmiyordu. Arkamda hissettiğim adımlar ile o tarafa döndüm. Gölge dolu gözleri ile yaklaşmıştı. Bir anda dizleri üzerine çökmüş Aysar'ın bedenine bakakalmıştı.

"AYSAR!" Aniden acı içerisinde bağırması ile irkildim. Ağlıyordu. Gölge ağlıyordu. Düşünmek istemiyordum. Gölge bağırarak ağlıyordu.

"Uyan nolur kardeşim... Seni yıllar sonra bulmuşken... Beni bırakman haksızlık!" Elini kendi bacağına bir kaç kez vurduğunda kolunu sıkıca tuttum.