YORGUN SAVAŞÇI

Yirmi Üç💫

Medya: Egemen

Bir önceki bölüme gelen yorumlar için çok teşekkür ederim hepinize. Ben bu kadar fazla yorum geleceğini sanmıyordum. Aynı zamanda bu kadar yorum gelmesine çok sevinemedim. Anladım ki hepimiz birbirimizi çok çok özlemişiz.

Sizi çok seviyorum.

Siz bana kendimi değerli hissetiren insanlarsınız.

Siz bana kendimi sevdiren insanlarsınız.

Bazılarımız aramızdan gitti. Gitmek zorunda kaldılar. Ben tüm varlığımla inanıyorum ki geri gelecekler. Belki bir belki iki ay sonra ,kim bilir belki seneler sonra olsa da ben buna inanıyorum. Gelecekler.

Sizi o kadar çok özledik ki.

Elinizden ne geliyorsa yapın ve lütfen geri dönün. Çünkü böyle olmuyor. Gerçekten olmuyor.

Bazılarınızın neden gittiğini bilmemek...çok koyuyor belki ama olsun.

Herneyse boşverin

İyi okumalar benim minik mafyalarım✨

🔗

Gizem Deniz'den...

Gece Aymira gittikten sonra yaşlı kadın bana odamı göstermiş ve beni odaya göndermişti. Güzel bir uyku çekmemi tembihlemişti. Oysaki ben daha kahvaltı etmek için dışarı çıkmıştım, nasıl bir daha uyuyabilirdim ki.

Yatakta öylece odaya bakındım. Odanın içinde tuvalet vardı ancak banyo yoktu. Muhtemelen banyo ortaktı. Bir masa, iki sandalye, küçük bir gardrop ve büyük bir yeşil tahta vardı. Ayrıca bir paket de tebeşir. Yavaşça yataktan kalkarak tahtanın yanına gittim. Paketten beyaz renkte bir tebeşir çıkarıp tahtanın önünde öylece durdum. Aklıma gelen şarkı sözleriyle beynim elimi hareket ettirmişti.

Hem gündüzüm hem gecem
Her saniyem her bir hecem
Her cevabım sensin.
Hem de her bilmecem.

Durup baktın göz ucuyla.
Başka biri vardı yanında.
Sakin kalamazdım...benim olacağını bilmesem.

"Sakin kaldım. Benim olacağını biliyorum" fısıltıyla söylediğim bu cümle ile birlikte odanın içinde bir siren sesi çalmaya başlamış yerimde sıçramıştım.

Hızla arkamı dönerek odaya göz gezdirdim. Ses odanın içerisinden geliyordu buna emindim. Odanın kapısının kilidi kendiliğinden açıldığında oraya ilerlemiştim yavaş adımlarla. Ben kapıya ulaşana kadar kapı kendi kendine açılmıştı. Bu mümkün müydü?

"Burda her şey mümkündür?" Kulağıma ulaşan ses kapının kenarına yaslanmış olan Aymira'ya aitti.

"Sen aklımı falan mı okuyorsun?" Diyerek hızla yanına ulaştım.

"Hayır sadece tahmin ediyorum."

"Ayrıca kapımın kilidini nasıl oradan açtın?" Dedim bende onun gibi kapıya yaslanarak. Yüzünde tuhaf bir gülümseme oluştuğunda cevap vermişti.

"Ben kapını falan açmadım. Sapık mıyım kızım ben!" Sinirle karışık dalga geçercesine söylediği cümleyle göz devirdim.

"Odadan neden siren sesi geldi?"