Ölüm emri ve berdel...
Hangisi daha iyi bir seçim olabilir ki...
Her ikiside benim hayatımı mahvedecek şey değil mi ?
Ama şunu söylerim ki ; sevmediğim bir adamla evlenip , onunla aynı yatakta yatmaktaysa ölmeyi tercih ederdim !
Ama yapamazdım...
Ya ailem ? Ya ailem ne olacak ? Ben ölünce onlar mutlu mu yaşayacak ? Benim için tüm fedakarlıkları yapan anneme , iyiliklerinin karşılığını kendim için , canımı vererek mi yapacaktım ?
Hayır yapamazdım. Bencil olamazdım. Yalnız kendi hayatımı değil , ardımda kalan insanlarıda düşünmeliydim.
Evet kesindi. Onunla evlenecektim. Hayallerini kurduğum Miran'la değil , beni kaçıran ve iftira attığım o adamla evlenecektim.
Ki iki aile arasındada bu mesele "berdel" kararı ile noktalandı bile. İki ailede kan dökülsün istemiyordu.
Reyyan ve Miran bu karara en mutlu olan iki isim...
Ama iki insanın mutsuz bir hayata adım atmalarına nedende olan iki isim ! Miran'ın'ın Reyyan'ı kaçırmasının bedelini şimdi ben Azat'la evlenerek ödeyecektim...
***
O akşam Azat'ı vurup iftira atmıştım. Çok pişmandım. O an ki korkum olmasaydı , ondan korkmasaydım da keşke bu lanet iftirayı atmasaydım ! Böyle olacağını bilseydim yapar mıydım bunu ?
Azat'ta bir hayli sinirlenmişti bana. O iyi bilirdi töreyi , kuralları...
Bu iftiramın hayatlarımızı mahvedeceğini söylemiştide , ben dinlemedim.
İnat etmiştim.
Pişmandım...
Ama nafile. Artık iş işten geçmişti sonuçta. Bugün Haşmet ağa kararıyla iki ailenin karşısına geçip
"Reyyan Miran'la , Gönül Azat'la evlenecektir. Aksi olursa dördünede ölüm emri verilir ve yerine getirilir" demişti. Ve ben işte o andan beri gözyaşı döküyordum çaresizce.
Şimdi usulca başımı soğuk yastığa koydum ve düşünmeyi bıraktım. İftiram yüzünden hayatımı karattığım gerçeğini düşünmeyi bıraktım. Kalp yaramla gözlerimdeki yaşlarla uykuya teslim oldum...
