Azat'a her şeyi anlattım. Sonra cebimde sakladığım kağıdı gösterdim. Sabırla dinledi beni. Hem sinirlerini zıplattım , hemde sakinleştirmeyi başardım.
"Ne yani ? Tanımadığımız bir adam geliyor Gül'e bu kağıdı veriyor sonra bunu Gönül'e ver diyor ve Gül'de sana veriyor. Böyle bir adam bunu sana vermemi söyledi diyor Gül sana. Doğru anladım değil mi ?!"
"Aynen öyle. İşin aslı bu. Yani Konak'tan kaçtığım filan yok Azat. Ağa !"
Ağayı bastırarak söylemiştim. Malum emir vermişti ya ondan habersiz bir yere gitmeyecekmişim diye!
Bu bastırarak söylediğim kelime hoşuna gitti ama belliydi. Bir şey demedi.
Bu sefer moralini bozamadım üzüldüm.
"Bu herifi bulacağım!"
"Bulunca ne yapacaksın?!"
"Geberteceğim!"
"Sebep ne Azat?"
"Sebep karıma imalı imalı aşk sözleri göndermesi!"
"Hahaha çok komik... Çünkü senin düşmanının kızıyım hatırlatayım. Sahte karın diyelim.."
"He he sahte karım. Hiç farketmez bu! Sonuçta soyadımızı taşıyorsun artık! Bu saatten sonra böyle!"
"Ne ?! Nasıl böyle ?! Azat !"
Azat son cümleyi söyleyip çıktı odadan.
Tam bir gerizekalı bir odundu bu adam.
*
Onun gidişiyle birlikte sakince yatağa oturdum. Elimi yine karnıma attım. Olmamalıydı bu. Bu bebek doğmamalıydı. Kimsede henüz bilmiyordu zaten.
En iyisi kimse öğrenmeden bu bebeği aldırmaktı !
