4 gün sonra
Üzerimdeki kefendi adeta. Ve çalan davullar benim için yas marşı gibiydi...
Yanımda Azat olmak üzere etrafı bomboş gözlerle izliyordum.
Azat ve benim düğünümüz Şadoğlu konağında gerçekleşirken , Reyyan ve Miran'ın düğünüde Aslanbey konağında gerçekleşiyordu.
Düğün devam ederken aklıma iki gün önceki Reyyan'la kavgamız geldi.
Delirtmişti beni gerçekten o uğursuz kız !
*
2 gün önce
Alışverişteydik. Yine zorla yaptırdıkları bir olaydı.
Neyse...
Handan hanım istemeye istemeye bu alışverişi gerçekleştirirken , Reyyan'ın Miran'la bizim bulunduğumuz kuyumcuya geldiklerini gördüm.
Ben Handan hanıma çaktırmadan dışarı çıktım.
Miran'da arabasını park etmek üzere uzaklaştı. Miran yokken Reyyan'ı aşağılamak için tek fırsatımdı bu!
"Olanlardan utanman kalmamış gibi birde Miran'ı koluna takıp buraya mı geldin ha ?!"
"Gönül ? Sen ?"
"Evet ben! Çok mu şaşırdın burada olmama! Sayende buralarıda gördük işte! Bak !
İstemediğim adamla istemediğim şekilde evlendirilmek için kuyumcudayım!"
"Sürekli bana suç atıp duruyorsun?! Sen kendinin ne yaptığını hiç mi görmüyorsun Gönül?! Eğer Azat abime atmasaydın bu iftirayı , şu an burada olmayacaktın!"
"Yüzsüzsün! Gurursuzsun Reyyan ! Hadi ben Azat'a iftira attım ama pişman oldum sonra! Ama sen ne yaptın ?! Miran'ın benimle evli olduğunu bildiğin halde evli bir adama göz koydun! Onu benden çaldın! Söyle şimdi ! Hangimiz daha masum ?! Hangimiz suçlu?!"
Reyyan bu söylediklerimle durdu. Tam yeniden söze gireceği anda gelmez olasıca Handan hanım geldi ve beni çağırdı. En az benim kadar Reyyan'dan nefret eden Handan hanım ona ters ters bakıp yanıma geldi.
Sonra kolumu tutup hiç bir şey demeden kuyumcuya girdik.
Benim ağır sözlerime dayanamayan Reyyan gözyaşlarını tuttu , Miran'ı bekledi.
Miran'ı görmedende uzaklaştık oradan zaten.
*
Gözlerimi yumdum , ellerimi yumruk yaptım , yutkundum.
Çünkü her şey bitmişti artık.
Bir kaç gün önce o imzalar atıldığında zaten bitmişti her şey ama bugün ise onun acısını insanlar içinde çekiyordum!
