Umarsız +18 || Yarı Texting

9/ "Güzellik göreceli bir kavram."

+555 **: Ne demek istiyorsun?

Dağhan: Her şeyi bilmemize gerek yok sanıyordum.

Nefesim kesilmişti. Hikayeyi biliyordum.

Çok uzun zaman önce, hasta bir serçe varmış ve güneye uçacak gücü yokmuş.
"Bensiz gidin" demiş çocuklarına.

"Kendime soğuktan saklanacak bir yer bulurum ve sizinle baharda görüşürüz."

Kuş bir meşe ağacına gidip, "Yapraklarının arasına sığınabilir miyim?" diye sormuş.

Fakat meşe soğuk ve kendini beğenmiş bir ağaçmış ve onu reddetmiş.

Kavak ağacı, söğüt, karaağaç...
Hepsi kuşu reddetmiş, buna inanabiliyor musun?

Sonra ilk kar yağmış.

Serçe son çare olarak çam ağacına gidip sormuş.

Çam ağacı, "Sana fazla bir koruma sağlayamam, benim yapraklarım iğne gibi. Fakat cevabım evet." demiş.

Neşe ile çoşan serçe hemen oraya yerleşmiş ve ne olmuş biliyor musun?

Kışı atlatmış.

Çocukları döndüğünde gözyaşlarını tutamamışlar.

Bunu gören Tanrı diğer bütün ağaçları bencillikleri için cezalandırmış.

O günden sonra,
tüm ağaçlar kış boyunca yapraklarını kaybetmişler.

Serçeyi kurtaran çam ağacı dışında.

+555 **: Hikayeyi neden seviyorsun peki?

Dağhan: Bana birini hatırlatıyor

+555 **: Kimi?

Dağhan: Hem ağaç hem kuş olmak isteyen birini

Elim ayağım titriyordu. Tam cevap yazmak için uzanmıştım ki kendi telefonumun zil sesi oraya dönmemi sağladı.

Alpay ebesinin amı arıyor...

Lan ben bunu engellemedim mi buradan?

Reddettim.

Alpay ebesinin amı arıyor...

Diğerinden engellediğim gerçeğiyle yüzleştim.

Yine reddettim.

Alpay ebesinin amı arıyor...

Açtım.

"Ne var lan?"

Hırıltılı bir ses geldi karşı taraftan.

Kapattım.

Alpay ebesinin amı arıyor...

Tekrar reddettim.

Alpay ebesinin amı arıyor...

Ve tekrar açtım.

"Ne var Alpay, ne var?!"

Bir hırıltı sesi daha.

"Mirel." diye ismimi inledi sonrasında.

Arkasından bir kız sesi "Alpay." diye haykırdı.

Lan.

Lan lan lan.

Bu benim cellatım olacak Gizem'in sesi.