♡︎ 𝐑 𝐀 𝐍 𝐃 𝐎 𝐌 || ᴊɪᴋᴏᴏᴋ || on hold ♡︎

Chapter 43🥀

ජිමින් ජන්ග්කුක්වත් ඇදගෙන එතනින් එන්න ආවා..කරන්න ඕනෙ මොකක්ද නැත්තෙ මොකක්ද කියලා එයාට කිසිම අදහසක් තිබ්බේ නෑ..ඇස් වලින් කදුළු කැට කඩාගෙන වැටෙද්දි ජිමින් ඒවත් පිහදදාම ඇවිදගෙන ගියා.. ජන්ග්කුක් ටික දුරක් යනකම් ජිමින් පස්සෙන් පරඩැලක් වගේ ආවත් ටිකකින් එයා නැවතුනා..

ජන්ග්කුක් නැවතුනාම ජිමිනුත් කදුළු එක්කම දිග හුස්මක් පිට කරලා ජන්ග්කුක්ගෙ අත අතෑරලා දැම්මා..

ජිමින් අත අතාරිනවත් එක්කම ජන්ග්කුක් ආයෙමත් ජිමින්ගෙ අතින් ඇදලා අරගෙන පපුවට තුරුල් කරගත්තා..ජිමින් ජන්ග්කුක්ගෙ පපුවට තුරුල් වෙලා ඉකි ගගහා අඩන්න ගත්තා..

ජිමින් අඩද්දි ජන්ග්කුක් මුකුත්ම කියන්න ගියෙ නෑ..එයා අඩලා ඉවර වෙනකම් එයාගෙ ඔලුව අතගාපු එක විතරයි කලේ...

ජිමින් පැය කාලක් විතර ඇති වෙනකම් ඇඩුවා..

"ෂ්.....බබා....දැන් ඇති නේද....?"

ජන්ග්කුක් ජිමින්ගෙ අඩලම රතු වෙලා තියෙන මූණ අත් අතරට ගත්තා..ජිමින්ගෙ හීනි ඇස් කදුලු පිරිලම දිලිසෙනවා..බෝල කම්මුල් රතු වෙලා..කම්මුල් දිගේ කදුළු ගලලා ඒවා හඳ එළියට දිලිසෙනවා..

ජන්ග්කුක් ජිමින්ගෙ කම්මුල්වල තියෙන කදුළු මාපට ඇගිල්ලෙන් පිහදාලා නළලට දිග හාදුවක් දුන්නා..

"ජන්ග්කුක්...අපි යමු....."

ජිමින් බිදුණු කටහඩකින් කියද්දි ජන්ග්කුක් ජිමින්ව උස්සගත්තා..ජිමිනුත් මුකුත් ම නොකියා ජන්ග්කුක්ගෙ බෙල්ල වටේ අත් යවලා බදාගෙන උරහිසින් ඔලුව තියාගත්තා..

ජන්ග්කුක් කැබ් එකකට කෝල් කරලා එන්න කියලා ජිමින් වත් එක්කගෙන එයාලා නැවතිලා ඉන්න හොටෙල් එකට ආවා..ජිමින්වත් එක්කගෙන ජන්ග්කුක්ගෙ රූම් එකට ඇවිත් ජිමින්ව ඇඳ උඩ තියලා නළලට හාදුවක් තියලා ජිමින්ගෙ සපත්තු ගලවලා දැම්මා..ජිමින් පණ නැති සිරුරක් වගේ බලාගත්ත අත බලාගෙනම ඉන්නවා..