Zayıflama Günlüğüm

-Kısa Hikaye

Bir bölüm böyle yazayım dedim .  İyi okumalar :)


Bugün günlerden salıydı. Mükemmel okulumda , mükemmel bir güne daha başlıyordum. Eteğin ve pantolonun içine giremediğimden özel yapım bir pantolonla okula gidiyordum. Okuldan içeri girdiğimde gene herkes bana bakıyordu. Okulun eğlencesi gelmişti. Dalga konusu , ezik , işe yaramaz , kilolu.  Benimle tek konuştukları şey sınavda kopyaydı.

Sınıfa girip oturduğumda , geri kalkamadım. Sırama tutkal sürmüşlerdi ve kalkamıyordum. Herkes bana bakıp gülüyordu . Tavana bakıp göz yaşlarımı geri göndermeye çalıştım. Hayır , hayır burada olmazdı ağlamamalıydım. Herkesin içinde olmaz.

Müdür velimi çağırdı ve bir şekilde beni o sandalyeden çıkardık. Pantolon yırtılmamıştı buna şükrediyordum. Eve geldiğimde anneme uykum var diyip odama çıktım. İç çamaşırlarımla kalana kadar soyundum ve boy aynasının önüne geçtim.

Hangi ara oluşmuştu bu yağlar ? Hangi ara bunları kendim oluşturmuştum ? Bu kadar boğazıma düşkün birimiydim ? Kendimden nefret ediyordum. Yıllardır kendime bunu yapmıştım. Spora yöneleceğime her üzüldüğümde , her sıkıldığımda , her heyecanlandığımda , her korktuğumda hatta hiç duygu hissetmezken bile yemeklere koşmuştum . Ne kadar zeki olsamda dünyanın en aptal insanıydım. Hiç mi ders almamıştım geceleri sessizce ağlarken ? Güzel bir çocukluğum vardı . Okula başlayınca kendiliğinden kaybolmuştu zaten.

Aynanın önünden çekilip odamdaki banyoya gittim. Eğildim ve kusmaya çalıştım . Elimi ağzıma soktum ama kusamadım. Her yolu denedim ama hayır kusamıyordum. Bir işide beceremiyordum ki. Mutfaktan tatlı , tuzlu , acı , ekşi ne varsa aldım ve yemeğe başladım. Sonrada banyoya...

Aylar böyle geçmişti. Kilo vermiştim . Artık okul pantolonunun içine sığabiliyordum . Okulda  dalga geçmiyorlardı hatta nasıl zayıfladığımı soruyorlardı. Mutluydum. Bir gün annem beni kusarken buldu. Hastaneye yatırıldım . Durumun çok ilerlediğini ve ellerinden bir şey gelmeyeceğini söylediler . Annem ve babam yıkılmıştı. Bende sessizce ölümü bekliyordum. 

Sonra geceleğin kendiliğinden kusma isteğim geldi. Ağlayarak kusuyordum . Berbattım . İğrenç hissediyordum. Hayır ben ölmeyecektim daha çok gençtim.  Tuvaletin aynasından binbir  duygu yaşayan gözlerime baktım. Birden saçlarımı çekmeye , kafamı duvara vurarak ağlamaya başladım.

Sanırım artık deliriyordum.  Ölümüm kusarak olmayacaktı . Kendi azrailim olucaktım. Ailemi bu sıkıntıdan kurtaracaktım. Kendi ölümüm ben olacaktım. Jilet aradım . Hayır hiçbir yerde yoktu. Delirecektim . Gözüm cama kaydı. Acaba aşağı mı atlasam  mı diye düşünmeye başladım. Olur muydu ? Yaşamazdım değil mi ? 10. kattaydık olurdu , buradan sağ çıkmam imkansızdı.

Bir kağıt kalem alıp 'Özür dilerim anne , baba. Sizi çok seviyorum ' yazdım.

Bir ayağımı camdan , sonra diğerinide çıkardım . Atladığım an annemin neşeli sesini duydum . 

" Birtanem tedavin varmış . Kurtulabilirsin ! "