{Zawgyi}
ေရဗန္းမွ ေရစက္မ်ားက ကိုယ္ေပၚသို႔ဖြာက်
ေန၏။ ဆံပင္ကစၿပီး ကိုယ္တစ္ခုလံုးစိုရႊဲကာ
ေအးစိမ့္မႈေၾကာင့္ ႏႈတ္ခမ္းေလးသည္ တုန္ရီ
ေနၿပီျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ ရင္ထဲရွိ ပူေလာင္မႈ
သည္ ေရစက္ႏွင့္အတူစီးေမ်ာပါမသြားခဲ့ေပ။
ေရခ်ိဳးခန္းထဲရွိ ေရဗန္းေအာက္တြင္ သူထိုင္
ေနမိသည္မွာ နာရီအေတာ္ၾကာျမင့္ေနၿပီျဖစ္
သည္။ မ်က္ႏွာကိုေမာ့လိုက္ၿပီး ေရဗန္းမွက်
လာေသာ ေရစက္မ်ားကို ခံယူလိုက္မိသည္။
ထိုေရစက္မ်ားႏွင့္အတူ မ်က္ရည္မ်ားကို
လည္း စီးေမ်ာလိုက္မိ၏။ ေရစက္မ်ားကို
အကာအကြယ္ယူရင္း သူငိုေနမိ၏။
"ရတု...ရတု.....!! "
ေရခ်ိဳးခန္းတံခါးကို ျပင္းထန္စြာ ထု႐ိုက္သံ
ၾကားေနရေသာ္လည္း ထ,ဖြင့္ေပးရန္ သူ စိတ္
မပါ။ ခပ္စိတ္စိတ္ထု႐ိုက္ေနေသာ အသံရပ္တန္႔
သြားၿပီး ခဏအၾကာတြင္ ေရခ်ိဳးခန္းတံခါးသည္
ဖ်က္ခနဲ ပြင့္လာ၏။
ခြန္းသိုက္ ေရခ်ိဳးခန္းထဲသို႔ စိုးရိမ္တႀကီးဝင္
လာခဲ့မိၿပီး ေရဗန္းေအာက္တြင္ လူေသတစ္
ေယာက္ႏွယ္ထိုင္ေနေသာ ရတုကို ေတြ႕လိုက္
ခ်ိန္တြင္ သူ႔ရင္ထဲရွိ စိုးရိမ္မႈမ်ားက ႏွစ္ဆ
ျမင့္တက္လာ၏။
ေရဗန္းခလုတ္အား ပိတ္လိုက္ၿပီး ရတုေရွ႕တြင္
သူ ေျခဖ်ားေထာက္ထိုင္ခ်လိုက္ၿပီး ရတု မ်က္
ႏွာေလးကို စိုးရိမ္စိတ္မကင္းေသာ မ်က္ဝန္း
မ်ားျဖင့္ ၾကည့္၏။
"ရတု..ငါ့ကိုၾကည့္ပါအံုး..!! "
ဒူးႏွစ္လံုးအားလက္ျဖင့္ ေပြ႕ဖတ္ထားရင္း
ကိုယ္ေလး တုန္ရီေနေသာ ရတုကိုၾကည့္ရင္း
ခြန္းသိုက္ ေမးလိုက္ေလ၏။ အေတာ္ၾကာ
သည္အထိ ရတု မ်က္ႏွာေလးေမာ့မလာခဲ့ပါ။
"ရတု..ငါေလ..ခြန္းသိုက္..."
"ခြန္း..သိုက္....မင္းသိလား? ငါ..ငါ..ေလ..."
ႏႈတ္ဖ်ားမွ တစ္လံုးခ်င္းထြက္က်လာေသာ
ရတု၏ စကားသံႏွင့္၊ လက္ေလးႏွစ္ဖက္အား
တင္းၾကပ္စြာေပြ႕ပိုက္ထားေသာ ရတု၏သနား
စဖြယ္ပံုရိပ္ေၾကာင့္ ခြန္းသိုက္ ဘာမွဆက္မေမး
ႏိုင္ေတာ့ဘဲ ရတု ကိုယ္ေလးအား တင္းၾကပ္စြာ
ေပြ႕ဖတ္လိုက္၏။
YOU ARE READING
𝑊ℎ𝑒𝑛 𝑇ℎ𝑒 𝑀𝑎𝑝𝑙𝑒𝑠 𝐹𝑎𝑙𝑙 𝐼𝑛 𝐴𝑢𝑡𝑢𝑚𝑛 -မေပယ်လ်ကြွေသောဆောင်းဦးဝယ်
Romanceအခ်စ္ဟာဆန္းက်ယ္၏။ တစ္ခါတေလ သူ႔ကိုမုန္း တယ္လို႔တတြတ္တြတ္ေျပာေနရင္းနဲ႔မွကို ခ်စ္သြား တာမ်ိဳးေပါ့..မာနတရားနဲ႔ ႏွလံုးသား လြန္ဆြဲခ်ိန္ အနာက်င္ရဆံုးကေတာ့ ခ်စ္မိသူရဲ႕ အရွံုးခံႏွလံုး သားတစ္စံုပါ....🌿 အချစ်ဟာဆန်းကျယ်၏။ တစ်ခါတလေ သူ့ကို မုန်းတယ်လို့တတွတ်တွတ်ပ...
