Hunter's Wrath (Published)

Chapter 5

Tulala akong umuwi sa bahay, kung saan ko naabutan si Hunter na nasa salas at nagkakape habang nagbabasa ng libro. He was wearing specs under his plain white shirt and ripped pants. Looking at him right now, I can't help but remember what Kimmy told me earlier.

Who's that woman? The model. His ex-fianceé. Anong kinalaman niya kung bakit mailap si Hunter sa mga modelo?

"Do you want coffee?" I blink twice, hindi ko napansin na nakalapit na pala siya sa akin kaya halos mahigit ko ang sariling hininga at napatitig sa mukha niya.

"A-Ah no, kagagaling ko lang sa coffee shop," he said, his brow furrowed.

"So you just had a coffee date with someone?" nanlaki ang mata ko sa sinabi niya, lalo na ng magdilim ang mukha nito na kanina'y maaliwalas pa.

"Oo? With my friend and manager?" Alangan na sabi ko, takot na magalit siya. Ang nakaamba niyang pagtalikod ay nahinto at napansin ko ang mahina niyang paghugot ng malalim na paghinga bago ako muling nilingon.

"Free your schedule tomorrow. Isasama kita sa office ko," and that's when I also remember what Kimmy told me. He personally selected me. Eto ba 'yong sinasabi niya na mag w-work ako for him?

"Is it true na ikaw mismo ang pumili sa akin? S-Sinabi sa akin ni Kimmy kanina."

"Yeah, you're my wife, so... wala namang problema 'di ba? You're also qualified for the job," hindi ko alam kung bakit pakiramdam ko'y may humaplos sa puso ko ng sabihin niya iyon pero pinili ko na lang sarilinin ang naramdaman. Cannot be Dimaria.

"Thank you." I sincerely said, habang naglalakad siya pabalik sa couch.

He raised his head to look at me again and was about to answer when his phone rang. Nawala na sa akin ang attention niya at pinanuod ko na lang siyang tumayo at sinagot ang tawag habang patungo sa pool area.

Umakyat na lang ako sa kwarto ko at piniling magpahinga. When I knew I was finally fine, I decided to take a cold shower. Pinatuyo ko lang ang buhok ko pagkatapos at naka-roba na lumabas ng bathroom. Halos mapaatras ako ng mag-angat ng tingin sa direksyon kung nasaan ang pintuan ng kwarto ko ay naabutan ko roon si Hunter na nakatayo, nakasandal sa padir sa gilid ng pinto at nakapamulsa. He was looking at the floor, mukhang malalim ang iniisip.

Huli na para makabalik ako sa kwarto dahil nag-angat na siya ng tingin sa akin. Pakiramdam ko uminit ang buo kong mukha ng ma-realize na wala akong pang-ilalim na suot. Mas lalo pa akong namula ng pasadahan niya ng tingin ang kabuuan ko. Fuck! I just hope, walang bumakat sa robe ko...pero duda ako dahil satin ito. I was used to showing off my skin. Pero bakit sa kaniya parang...iba ang pakiramdam ko?

All of my confidence left me. Parang gusto ko na lang magtago.

Asawa mo siya Dimaria. Kahit baliktarin mo pa ang mundo, walang masama kung makita ka pa niyang walang saplot.

Kahit na! We're not officially dating when we get married.

"Good thing you're done. I already cooked us a dinner. Would you like to join me?" mahina akong tumikhim sa pakiramdam na may bumara sa lalamunan ko. I swallowed hard and looked away. Hindi ba siya naiilang? Mukhang hindi, wala siguro akong epekto sa kaniya. O baka talagang hindi niya type ang katulad ko?