Schrijfcompetitie! [BEZIG]

Ronde 3 (Fantasie) CrazyUnicornX

Er was eens een schaduw, een schaduw die onheil met zich mee droeg. Een schaduw genaamd; 'Ziarcha'. Ik zal eens kort uitleggen wie en wat Ziarcha nu eigenlijk is. Ziarcha is een schaduwhond. Schaduwhonden zijn gecreëerd om te vernietigen en getraind om te doden. Ze heeft al vele wezens en mensen berooft van het leven, toekomsten verspild en mensen en wezens gemarteld. Ze heeft vele kilometers afgelegd, niet wetend waar ze werkelijk mee bezig is. Tot op een zekere dag ze op weg ging naar 'Ewule'. Het koninkrijk vol magische schepsels en creaties. Al rennend een plan bedenkend om het geluk en vertrouwen in Ewule te vernietigen, kruipt ze de schaduwen in. 'Sluipen, bijten, dood, vertrouwen weg, chaos, meer doden.' Haar gedachtegang speelt zich af in steekwoorden gewoonweg omdat ze zo kwaad is en niets liever wil dan haar plan uitvoeren. Ziarcha is een pracht van een beest, alleen jammer dat ze gecreëerd is. Ze is zo zwart als de donkerste nacht, ze heeft poten waarmee ze tientallen kilometers aflegt, poten om te verwonden en poten om te beschermen. Wat zeg ik nu? Beschermen? Ook schaduwhonden hebben vijanden, gelijke, lagere en hogere wezens en of mensen van kracht. In dezelfde schaduwroute die Ziarcha loopt ligt er iemand anders op de loer. 'Mina'. Mina is een schaduwjager, beschermer van Ewule en een trots zomerwezen. Mina lijkt qua uiterlijk veel op de elven die de mensheid heeft verzonnen om kleine meisjes blij te maken, alleen heeft ze volledig zwarte ogen en zwart lang haar. Ze heeft ook geen vleugels. Wel de lange puntige oren en het lichte loopje van een mensenelf. Ziarcha loopt onwetend van Mina de schaduwweg die naar Ewule leidt binnen. "Jij vuile hond! Weg uit mijn schaduwgang!" Ze springt uit haar schuilplek en rent op Ziarcha af met een bronzen zwaard, brons is namelijk het enige waarmee je een schaduwhond kan doden. Ziarcha ziet dit niet aankomen en komt slippend tot stilstand voor het bronzen zwaard, maar woede neemt haar gedachtegang over en ze laat haar scherpe tanden zien.

"Ziarcha en Mina. Ik heb jullie bij elkaar laten komen om geschiedenis te schrijven! Ik wil dat jullie zielsverwanten worden en samen de wereld en Ewule gaan verbeteren!"

Zegt opeens een zware stem. Zoekend kijken ze beide om zich heen, maar er is geen enkel spoor van een ander persoon of wezen. Ze kijken elkaar aan en dan gebeurd het, twee kleine stukjes ziel smelten van beide en vloeien over naar de ander. Dat is het moment dat een nieuwe wereld voor ze open gaat, een wereld vol irritaties, vertrouwen en moed.

 

~5 uur later.

"Jij vuile stinkende kakkerlak stop met mijn pad steeds afsnijden!" Luid de harde stem van Mina. "Stop jij dan met dat valse kattengejank van je!" Zo gaat het al de hele tijd en samen lopen ze de lange weg naar Ewule. Beide hebben net ervaren dat ze niet lang boos op elkaar kunnen zijn, gewoonweg omdat ze ergens diep in hun hart zielsveel van elkaar houden. "Sorry oke, ik houd wel op." luid Mina's stem weeral. Bewonderend kijkt Mina naar de prachtige schaduwhond die naast haar loopt. Wat een prachtbeest is Ziarcha eigenlijk wel niet. Als Ziarcha een waarschuwende grom laat horen wendt Mina haar blik weer af. Mokkend lopen ze beide richting hun nieuwe toekomst.

 

~In een huisje aan de rand van Ewule.

"Zo, treedt mijn nobele woning binnen." Zegt Mina met een grijns op haar gezicht. Ziarcha geeft een korte grom als antwoord en loopt stug het knusse huisje van Mina binnen. "Oke, als je zo kortaf en aangebrand gaat doen zet ik je buiten en mag je buiten blijven." Mina zegt geïrriteerd tegen de sacherijnige schaduwhond. "Ik leef mijn hele leven al buiten, het is niet echt bedreigend." Galmt de stem van Ziarcha door het hoofd van Mina. In mina's ogen vormt zich een verontwaardigde blik. "Je kan je ook gewoon normaal gedragen, al is het alleen maar omdat dit de eerste keer is dat je kan slapen in een warm huis ." Valt Mina uit naar Ziarcha. Even staat er een gekwelde blik  in Ziarcha's ogen, maar zo snel als die er was, zo snel was de blik ook weer weg. Ziarcha laat haar adem ontsnappen en schenkt Mina een dankbare blik. "Nu goed?" Luidt de stem van Ziarcha in Mina haar hoofd. "Vele malen!" Haar gelaat is weer helemaal opgefleurd en ze huppelt naar de keuken toe. "Wat wil je hebben, wat water? Eten?" Zegt Mina vrolijk. "Water is oke." Zegt Ziarcha in het hoofd van Mina. Het gestommel van pannen die rinkelen vult het stille huisje. Mina opent de kraan en laat water in een steelpannetje stromen. Ze loopt terug naar ziarcha en zet het pannetje voor Ziarcha neer. "Dankjewel." Galmt de stem van Ziarcha in het hoofd van Mina. "No problemo." Zelf loopt ze terug naar de keuken en komt terug met een sapje. Ze zet zich neer op de bank en gaat in kleermakerszit zitten. Ze kijkt Ziarcha verwachtingsvol aan. Ziarcha zet grote ogen op. "Wat?" Ziarcha zet zich ook neer nadat ze wat water heeft gedronken. "Nou, ik vraag me af, waarom jij en ik? Wat bedoelde die ene stem? En dan hebben we ook nog de gedachtenlink. Vind jij dit niet raar? En ik dacht misschien weet jij meer?"  Ze kijkt de schaduwhond nog steeds verwachtingsvol aan. "Ik weet niet waarom ik en jij. Ik werd ook overvallen door die ene stem. Ik weet helemaal niets. Niets, nopes, nada. Die gedachtenlink is handig, maar ook zo raar en verwarrend. Ik heb nooit met mensen-" "Schaduwwezens" Onderbreekt Mina de hond. "Schaduwwezens gepraat. Dit is vreemd voor jou en vreemd voor mij." Zegt Ziarcha met toegeknepen ogen. "Hm, en wat nu dan?" Mina neemt een slokje van het sapje wat in haar glas zit. "Ik ga verder met mijn missie en jij met bewaken van je schaduwgang." Ziarcha kijkt streng naar Mina. "Nee, de stem zei dat we geschiedenis gaan schrijven. Dan moeten we dat toch gewoon doen." Weeral neemt Mina een slok van haar sapje. "Nee! Ik ga mijn missie afmaken en jij blijft in je gang. Ik ben niet helemaal hierheen gekomen om een een of andere heldendaad te plegen!" De harde stem van Ziarcha laat Mina opspringen. "Niet zo schreeuwen, je bent wel in mijn hoofd, ik hoor je wel hoor. Maar misschien." Ze geeft Ziarcha een vastberaden blik en praat verder. "Er is nog een stad, Enemtie, een stad vol ongedierte en veel criminelen. De koning houdt nog maar net zijn macht in eigen handen en probeert in alle macht de stad in toom te houden, maar het zal niet lang duren voordat ook hij zal bezwijken van de hoge criminaliteit en het vele ongedierte. Wat als we nu naar Enemtie reizen en daar de boel een beetje gaan opfleuren en de koning gaan helpen." Ze kijkt Ziarcha verwachtingsvol aan. Ziarcha weet niet wat ze moet zeggen en mompelt maar wat. "Wat zei je?" "Oke, we doen dat en niet meer!" Mina begint duivels te grijnen.

" Oke, hier is het plan."

~de volgende morgen.

 "Herinner je het plan nog? Heb je al je spullen, wacht je hebt geen spullen. Waar is mijn tandenborstel?" Galmt de gestreste stem van Mina door het kleine huisje. Ziarcha rekt zich uit en en gaapt. "Hu? Wat zei je?" Zegt Ziarcha slaperig in het hoofd van Mina.  "Weet je het plan nog?"  Ziarcha mompelt wat instemmend en loopt richting het pannetje met water. Ze begint wat water op te slurpen. "Kom kom, schiet op! We hebben een missie te volbrengen!" Mina klapt in haar handen. Ze heeft een groen trackjack aan en een groene camouflage broek. Een volle rugzak leunt over haar schouder heen. Ziarcha trekt haar wenkbrauwen op, zover dat kan bij een schaduwhond. "Wat, ik zie er graag goed uit, zelfs als ik op een missie ga." Mina draait zich om en loopt naar de deur.  "Let's go." Ze lopen samen het huisje uit en Mina sluit de deur. "Oke, ik kan het eerste stuk rennen, maar daarna zal ik helemaal kapot zijn, dus mag ik dan op je rug?" Mina kijkt Ziarcha vluchtig aan. Wachtend op de reactie van de schaduwhond die haar hele leven geen gezelschap heeft gehad en al helemaal nog nooit iemand op haar rug heeft laten zitten. Ziarcha staat abrupt stil en draait haar hoofd naar Mina. "Sorry?" Galmt de onzekere stem van Ziarcha in het hoofd van Mina. " Je hoorde me wel." Mina antwoord. "Eh, laten we dat dan nu even testen." Op de een of andere manier kan Ziarcha Mina niet afwijzen, iets zegt haar en Mina dat ze er voor elkaar moeten zijn. Ziarcha draait haar rug naar Mina toe en wenkt met haar kop. "Weet je het zeker?" Vraagt Mina onzeker. "Nee, maar doe het nu maar gewoon, dan ben ik er vanaf. " Mina legt haar hand op Ziarcha's nek en de ander hand ook, maar danaan de ander kant. Ze gooit haar been over Ziarcha heen en leunt voorzichtig op de rug van Ziarcha. "Gaat het nog." Zegt Mina tegen de nu laag grommende Ziarcha. "Ja, ik moet me hier even doorheen bijten. Ga door." Mina leunt nu voorzichtig met al haar gewicht op de rug van de gespannen schaduwhond. Als Mina zit, moet Ziarcha even wennen, maar voor beide voelt het ongelofelijk vertrouwd, alsof het altijd al zo is geweest. Ziarcha loopt voorzichtig een paar passen vooruit. Als ze merkt dat niets haar hindert, neemt ze snelheid toe. De kleine handen van Mina grijpen de nek van Ziarcha vast en ze leunt naar voren. "Woehoe! Je doet het goed meisje." Schreeuwt Mina vol plezier. Ze laat de nek los en gooit haar handen in de lucht. "Niet doen!" Schreeuwt Ziarcha nog in het hoofd van Mina, maar het is al te laat. Mina verliest haar evenwicht en rolt van Ziarcha af. Ziarcha remt meteen af en draait zich snel om naar Mina. "Dat. Was. Geweldig!" Schreeuwt Mina met op elk woord nadruk gelegd. Ze loopt weer naar de hond en zet zich weer op de rug van de  hond.

"Kom op, we hebben een missie te volbrengen!"