Schrijfcompetitie! [BEZIG]

Ronde vijf (Theezakjes liefde) linxda

'Deze of deze?' Ik houd mijn vriendin Sophie twee jurken voor. De ene is wit met gouden accenten en de andere is een strapless blauw jurkje. Ik ben met Sophie in het centrum van de stad aan het shoppen voor het gala dat volgende week op school is.

'Hmm... Allebei erg mooi! De witte is wel erg bijzonder met die gouden accenten, maar die blauwe staat erg mooi bij je ogen!'

Twijfelend houd ik nog een keer beide jurkjes voor me. Waarom is kiezen toch altijd zo moeilijk? Dat gala is hartstikke stres vol, ik heb een mooie jurk nodig en een partner voor op het feest. Een mannelijke partner, die ik nog lang niet heb.

Ongeduldig tikt Sophie met haar perfect geveilde nagel op de muur. "Anders neem je ze allebei."

"Hoe kan ik ze nou allebei nemen? En dan zeker op de helft van het feest omkleden. Bovendien kost dat veel te veel geld."

"Schat, je brengt er gewoon later één terug, misschien denk je er morgen weer anders over."

Ik knik instemmend.

'Oké! Kom dan gaan we afrekenen en ergens wat eten, ik rammel van de honger.' Sophie gaat enthousiast op weg naar de kassa.

Ik slenter achter haar aan met de jurkjes onder mijn arm geklemd.

Sophie rekent glimlachend haar bloedrode jurk af die geweldig bij pikzwarte haren staat. Als de vrouw haar het bonnetje heft overhandigd ben ik aan de beurt.

'Deze twee alstublieft.' Ik slik bij het zien van het grote bedrag waar ik maanden zakgeld in heb zitten. Gelukkig gaat de helft nog terug.

Even later staan we beide buiten.

'Kijk! Zullen we daar iets lekkers gaat halen? Sophie klapt enthousiast in haar handen, en wijst naar een klein cafeetje aan de overkant.

'Ja lekker!' Ik knik goedkeurend.

Samen lopen we naar de overkant van de straat, waar een klein houten cafeetje staat.

'Ik ben benieuwd of ze hier taart hebben ik heb echt super zin in chocolade taart, maar appeltaart is ook wel lekker en...' Ik laat Sophie verder brabbelen over soorten taartjes terwijl ik nieuwsgierig de deur van het café open zwiep. Meteen zie ik dat het cafeetje er niet alleen van buiten schattig uit ziet, maar van binnen ook. Mijn ogen dwalen door het café. Aan de rechterkant staan alle tafeltjes, een stuk of tien. Aan één van de muren hangt een levensgroot schilderij van een koe, waardoor een giechel mijn mond verlaat. Wie hangt er nou een schilderij van een etende koe in een café op? Verder staan er allerlei taartjes, cakjes, broodjes en andere lekkernijen uitgestald en daarachter de kassa.

Automatisch worden mijn ogen naar de jongen achter de kassa getrokken, die druk bezig is met het in schenken van een kopje koffie voor een wat oudere man. Hij is knap. Heel erg knap. Hij komt me ergens bekend van voor, maar ik kan niet thuisbrengen waarvan.

'Kom we gaan iets bestellen! Mijn vriendin loopt vrolijk voor me uit en bekijkt watertandend de taartjes.

Ik volg haar op de voet en mijn hart begint wild te kloppen ik de ogen van de jongen in mijn rug voel prikken. Met knikkende knieën glijden mijn ogen langs te taartjes, chocolade, appel, slagroom, karamel, mokka, wortel.... Daarnaast staan grote cupcakes met prachtige toppings uitgestald.

'Welke neem jij?'

'Ik denk toch gewoon chocolade taart, daar heb ik echt zin in.' Sophie kijkt de jongen aan, één chocolade taartje en een cappuccino alsjeblieft.

De jongen knikt en tikt iets in op de kassa. 'En jij?'

Ik voel hoe mijn wangen opslag rood worden doordat hij me aankijkt. 'Euhm, eh, ik neem eh...' Ik kuch en haal een hand door mijn losse haren. 'Doe maar mokka en thee.'

'Welke smaak thee?' Hij wijst naar bakjes waarin verschillende soorten thee zijn in uitgestald.

Ik aarzel eventjes, 'doe maar aardbeien thee.'

De jongen knikt weer en noteert iets. 'Ik zal het jullie zo brengen, ga maar lekker zitten.' De jongen geeft me nog een knipoog voordat hij zich omdraait en de koffie en thee begint te zetten.

'Oeh, is hier eentje verlieeeeefd?' Sophie rekt de e plagerig uit.

Ik schud snel mijn hoofd, te snel.

'Ja ja...' Sophie kiest een plekje bij het raam en trekt de stoel naar achter. Haar jas hangt ze over de leuning en uit haar tas haalt ze haar jurk voor het gala. 'Ik kan niet wachten tot vrijdag! Ik wou dat ik de jurk nu al kon aantrekken.' Sophie zucht dromerig.

Ik grijns en pak ook mijn twee jurken. 'Ik vind het zo moeilijk, ze zijn allebei zo mooi!' Ik laat mijn vingers over beide stoffen gaan, die fluweel zacht aanvoelen.

Op dat moment komt de jongen aanlopen met een dienblad waar twee taartjes en twee koppen op staan. De jongen zet met een zwierig gebaar het taartje voor me neer, en daarna volgt mijn kop met heet water. 'Ik kom zo nog het theezakje en de suiker brengen.'

Sophie grist zowat het gebakje uit zijn handen en breekt een stukje met haar vork van het taartje af en stopt het in haar mond. 'Hmm... lekker.' Zegt ze met volle mond.
Glimlachend kijk ik de jongen na en steek ook een stukje mokka taart in mijn mond, en ik moet zeggen, dit is de beste die ik ooit heb geproefd.

'Ik zie het al, tot over haar oren verliefd...' Sophie geeft een klein kneepje in mijn wangen.

'Echt niet!' Protesteer ik. 'Ik keek gewoon dromerig door dat taartje, die overheerlijk smaakt.
'Mee eens, maar toch... volgens mij is mijn Eva tot over haar oren verliefd.' Sophie geeft me een dikke knipoog.
Ik bloos en laat mijn ogen weer richting de kassa glijden, recht in de ogen van de jongen.

'Oké hij is knap.' Geef ik toe.

'Ik wist het wel. Volgens mij zit hij bij ons op school, een klas hoger. Misschien heb je nu eindelijke de perfecte partner voor het gala gevonden.' Sophie neemt een slok van haar koffie.
Aha, vandaar dat ik hem herkende. Zou hij me leuk vinden? Anders zou hij toch niet zo naar me kijken? Of misschien kijkt hij wel naar Sophie? Zij is ook immers veel knapper dan dat ik ben.
'Alsjeblieft, suiker en aardbeien thee.' De jongen zet een minuutje later een bakje met suiker en een lepeltje neer, en een zakje aardbeien thee.
'Dankjewel.' Bedank ik de jongen. Met mijn ogen volg ik de jongen die weer naar de kassa loopt, klaar om een andere klant te helpen. Ik ben vast gewoon één van de zovele klanten, totaal niet bijzonder.
Ik pruts even aan de verpakking van de thee, die gemakkelijk open te maken is. Het theezakje doe ik in de kop, en de verpakking wil ik bijna weg gooien. Bijna... Totdat mijn oog opeens op een piepklein briefje valt. Voorzichtig vouw ik heb open, een telefoonnummer, en daaronder

bel me x

Mijn ogen schieten naar de jongen, die me grijnzend aankijkt. Misschien heb ik toch een liefde gevonden én een partner voor het galafeest.