The Opposite of Hate (Upper Crust #1)

Chapter 3

Chapter 3
"Smoke"

Aside from being active academically, I am also into soccer. I am part of the school's women soccer team. Dahil mas naging tutok ako sa academics gawa na rin ng competition na sinalihan no'ng nakaraan, ngayon na lang ulit ako nakabalik sa puspusang training. Alam naman 'yon ng coach namin.

I am concentrating on square turns. Medyo mabagal na ang galaw ko dahil na rin sa pagod. I have been doing drills magmula pa kanina. Humihinto lang sandali para mag-ipon ng hangin.

Nang sa wakas ay tapos na ako, I grabbed my towel and wiped my face. Ang init-init ng buong mukha ko. Sweat is dripping on neck. Ramdam na ramdam ko ang paglabas ng pawis sa balat ko. Nang umayos na ang paghinga saka na ako uminom ng tubig sa jug tumbler ko.

"So who's gonna be your escort sa debut mo?"

Napatingin ako kay Armi na siyang nagtanong. Dinampot niya rin ang kanyang water bottle at inubos ang natitirang laman nito bago binalik sa akin ang tingin, at hiningi ang sagot ko.

Nagkibit ako ng balikat.

Si Armi ang aming team captain. Nasa grade 12 na siya. She always bag the MVP title tuwing Intramurals at sa mga competition sa labas ng school. Magaling talaga siyang maglaro. She is very dedicated and passionate. Matalino rin sa larangan ng paglalaro. I think I won't come close to her ability and strength. Pero wala lang naman sa akin iyon. In fact, I admire her. That's when I thought na wala naman akong pakialam sa achievement ng iba, kahit pa malamangan nila ako. But when it comes to Aris, I don't know. I can't stand it.

I won't deny that I decided to try out soccer nang dahil kay Aris. When I learned that he signed up for the men soccer team noong grade 4 kami, I was determined to join too. Lalo na nang makita kong nagustuhan ni Papa iyong desisyon niya.

"Hindi ba si Aris?" sabi niya sabay tingin sa kabilang dako ng field. Nandoon sila Aris at pinaparusahan ng kanilang coach dahil sa violation ng isang member.

"He is not in the option."

Tumawa siya at umiling. "You two are always together, but the irony is you don't get along. Why is that?"

Gusto ko sanang sabihing, "Because we hate each other," but that would be complex to explain and make others understand.

Hindi na ako nagsalita kaya siguro tinapos niya na ang maikling usapan.

"I received your invites," sabi ni Reme, kasapi rin ng team. Pabagsak siyang umupo sa bleacher. "Want to come, but I have to do my projects. Gosh! Bakit ba kasi may grade requirement pa para lang manatili rito sa team."

"Bawal kasi rito yung puro laro lang, puro physical tapos walang laman 'to," ani Aira at dinuro pa ang sentido. Bumaling siya sa akin. "I'll come, but I won't bring gift."

"It's fine," tipid kong sagot.

Nagkumpulan sila at may pinag-uusapang issue raw sa higher year. My eyes flew to the other side. I frowned nang makita ang dalawa: Ham and Aris. Patuloy pa rin sa parusa ang mga kasamahan nila, pero sila paalis na ng field.

Gaano man talaga ka strict ang coach ng men's team ay hindi pa rin kayang kontrolin ang dalawang ito. They can do the heck they want. They'll attend the practice if they. They'll play if they want. Fucking privilege elites!

Gaano man kayaman ang aming pamilya specifically, my father, ay ayaw ni Mamang masanay kami sa karangyaan. She would always say, what if we lose our wealth? Sa tingin ko naman ay hindi basta-bastang maghihirap kaming pamilya. If our business fail, hindi man ganito karangya, but we will still live a comfortable life. Even so, I agree with my mother. Dahil na rin siguro I experienced how to be poor unlike my siblings.