ထယ္ေယာင္းႏွင့္ေဂ်ာင္ဂု သတိေမ့ေနစဉ္အေတာတြင္ ေဆာ့ဂ်င္ႏွင့္နမ္ဂြၽန္းတစ္ဦးႏွင့္တစ္ဦးအဆင္ေျပေနခဲ့သည္။ နမ္ဂြၽန္ဘက္မွ ေဆာ့ဂ်င္ကိုပိုပိုခ်စ္လာသလို နမ္ဂြၽန္ကိုလည္း ေဆာ့ဂ်င္မထားခဲ့ခ်င္ပါ။ သို႔ေသာ္ မိမိႏွင့္ေဂ်ာင္ဂုကိုခြဲခဲ့သၫ့္ ကင္မ္ထယ္ေယာင္းကိုလည္း လက္စားေခ်ခ်င္၏။
"ညီ"
"ဟုတ္အကိုေျပာေလ"
"ကိုယ္တို႔ညေန Dinnerသြားစားဖို႔ အကိုယြန္းဂီဖိတ္ထားတယ္"
"ေအာ္ဟုတ္"
လိုရင္းေျပာၿပီး တဖန္ျပန္တိတ္ဆိတ္သြားေသာ အခန္း၏ ႏွစ္ဦးသားရင္ခုန္သံသည္က အတိုင္းမဆက်ယ္ေနသည္။
♡(> ਊ <)♡♡(> ਊ <)♡♡(> ਊ <)♡
ေဆးရံုကဆင္းသည္ရက္မွ ခုထိ ေဂ်ာင္ဂုေပၚထယ္ေယာင္းစိမ္းေနသည္တာေၾကာင့္ ေဂ်ာင္ဂုငိုခ်င္လာသည္။ သူ႔ကိုအခ်စ္ဟုေခၚေသာ္လည္း အေခၚမခံေတာ့
"က်စ္~ ေမာင္လို႔ေခၚတဲ့သံေလး ၾကားခ်င္လိုက္တာအခ်စ္ရယ္"
ထယ္ေယာင္းဒီေန့အလုပ္မရိွတာေၾကာင့္ အိမ္တြင္းဘဲေအာင္းေနရသည္။ ဆာလာေသာဗိုက္အား တခုခုျဖၫ့္ရဲ့ ေလွကားေပၚမွာ အရင္ေခ်ာင္းၾကၫ့္လိုက္သည္ သူေမာင့္ကိုမေရွာင္ခ်င္ပါ သို႔ေပမဲ့လည္း နည္းနည္းေတာ့မွတ္ေလာက္သားေလာက္ေအာင္ ပညာေပးခ်င္ေသးတယ္ေလ...။
"အခ်စ္ ေအာက္မဆင္းဘဲဘာလုပ္ေနတာလည္း"
"အမေလး ေမာင္ပလုတ္တုတ္"
"ဟင္ အခ်စ္ကိုယ့္ကိုဘယ္လိုေခၚလိုက္တာ... အခ်စ္အကုန္မွတ္မိေနၿပီလားဟင္"
*အားးး ေသစမ္းကင္မ္ထယ္ေယာင္းရယ္ မင္းဘယ္လိုလုပ္ေမာင့္ေရ႔ွမွာေရာင္လိုက္တာလည္း*
"အဟမ္း ဘာေတြလာေျပာေနတာလည္း ခ်ာတိတ္ ငါဘာမွမမွတ္မိဘူး ဗိုက္စာလို႔...အြင့္"
ထယ္ေယာင္းစကားမဆံုးခင္ ေဂ်ာင္ဂု၏ႏႈတ္ခမ္းက ထယ္ေယာင္းႏႈတ္ခမ္းေပၚသို႔ထပ္တူက်လာသည္။
'အခုေမာင္ကငါ့ကို..."
"အြင္း... ႁပြတ္..."
ေအာက္ႏႈတ္ခမ္းအားဖိကိုက္လိုက္ၿပီး ထယ္ေယာင္းပါးစပ္ထဲအလ်ွင္ျမန္ တိုး၀င္ကာ လ်ွာခ်င္းပတ္လည္ စုပ္ယူ၏။
YOU ARE READING
မောင်အရမ်းဆိုးတယ်ကွာ{ Complete }
Fanfiction"အတိတ်ဘ၀ရဲ့ ပါရမီဖြည့်ဖက်က အခုဘ၀မှာ ကျုပ်အတွက်နတ်ဆိုးဘဲ ခင်ဗျားကိုကျုပ်မုန်းတယ်" "မောင်ကမုန်းလေ ကိုယ်ကချစ်လေဘဲ ကိုယ့်သဲငယ်လေးရဲ့" #ချမ်းချမ်း """''''''''"""""''""'"""""""""""""""""""""""" "အတိတ္ဘ၀ရဲ့ ပါရမီျဖၫ့္ဖက္က အခုဘ၀မွာ က်ဳပ္အတြက္နတ္ဆိုးဘဲ ခင္ဗ်...
