10PM>>
စံအိမ္ေတာ္တြင္ အခ်စ္စားဖို႔တြက္ မခ်က္တတ္ခ်က္တတ္ က်ေတာ့မွာ ႀကိဳးစားပမ္းစား အစားေသာက္ေတြခ်က္ထားေသာ္လည္း အခ်စ္ကခုထိမေရာက္ေသး။
"က်စ္~ 10နာရီေတာင္ထိုးေနၿပီေလကြာ"
ဝူး.....
ကားသံၾကားတာေၾကာင့္ အခ်စ္ေရာက္ၿပီထင္တယ္။ အဟမ္း စိတ္ေကာက္အံုးမွ။
"ေမာင္"
"..."
"ေမာင္ ငါေရာက္ၿပီေလကြာ စိတ္ဆိုးေနတာလား"
"..."
စကားျပန္မေျပာတဲ့ ကေလးဆိုးႀကီးေၾကာင့္ ရယ္ရခတ္ ငိုရခတ္ ထို႔ေနာက္ေမာင့္နားအားေလ်ွာက္လာကာ ေမာင့္လည္ပင္းကို ေနာက္ကေနသိုင္းဖတ္ၿပီး...။
"ေမာင္ရယ္ စိတ္မဆိုးပါနဲ႔ကြာ ငါကအလုပ္ေတြရိွေနလို႔အခ်ိန္မေပးႏိုင္တာေလ ငါလုပ္တယ္ဆိုတာ ေမာင့္တြက္ႀကီးဘဲကို"
"စိတ္မဆိုးပါဘူး စိတ္မေကာင္းဖစ္တာပါအခ်စ္ရယ္"
"အြန္း ေနာက္တခါ ေမာင္စိတ္မေကာင္းမဖစ္ေအာင္ အတတ္ႏိုင္ဆံုး ႀကိဳးစားပါ့မယ္ေနာ္ ခုေတာ့ထမင္းမစားနဲ႔ေတာ့ ငါ့ကိုစား အဲ့လိုဆို စိတ္ဆိုးေျပမွာလား"
"ဟင္ တကယ္လားအခ်စ္"
ထိုသို႔ေျပာလိုက္ေတာ့ ေမာင့္မ်က္လံုးေတြ 'ဘလင္း ဘလင္း' ထကုန္ၿပီေလ။
"အင္းလို႔ "
"အဲ့ဆို ေမာင္တို႔အခန္းထဲသြားၾကမယ္ေနာ္အခ်စ္"
ထယ္ေယာင္းမွာ ေဂ်ာင္ဂုစိတ္ဆိုးေျပေအာင္ အစားခံရေသာ္လည္း 2ပတ္ေလာက္မထႏိုင္ေတာ့၏။
ಥ‿ಥ ಥ‿ಥ ಥ‿ಥ
Bee...Bee...
တုန္ခါလာေသာ ဖုန္းသံေၾကာင့္ ေဆာ့ဂ်င္ ေကာက္ကိုင္လိုက္သည္။
"Hello"
"....."
"ဟုတ္ကဲ့ ကင္မ္ေဆာ့ဂ်င္ပါ ဘယ္သူလည္းမသိဘူး"
"....."
"ဘာ! ခင္ဗ်ားဘယ္သူလည္း!"
"....."
"ဟုတ္ၿပီ ကြၽန္ေတာ္လာခဲ့မယ္"
ေဆာ့ဂ်င္ ေဘးတြင္ရိွေသာလြယ္အိတ္ကာ ယူကာေအာက္ထပ္ကိုအေျပးဆင္းလာသည္။
YOU ARE READING
မောင်အရမ်းဆိုးတယ်ကွာ{ Complete }
Fanfiction"အတိတ်ဘ၀ရဲ့ ပါရမီဖြည့်ဖက်က အခုဘ၀မှာ ကျုပ်အတွက်နတ်ဆိုးဘဲ ခင်ဗျားကိုကျုပ်မုန်းတယ်" "မောင်ကမုန်းလေ ကိုယ်ကချစ်လေဘဲ ကိုယ့်သဲငယ်လေးရဲ့" #ချမ်းချမ်း """''''''''"""""''""'"""""""""""""""""""""""" "အတိတ္ဘ၀ရဲ့ ပါရမီျဖၫ့္ဖက္က အခုဘ၀မွာ က်ဳပ္အတြက္နတ္ဆိုးဘဲ ခင္ဗ်...
