Violet season (Seungbin)

چپتر نه🍁

"سلام....." لبخندی زد. بعد از یک هفته بلخره سونگمین بهش مسج داده بود و جلو در دانشگاهش قرار گذاشته بود.

"سلام...." چانگبین سرشو تکون داد و منتظر ماند اول پسر دیگر حرفشو بزنه.

"خب ببخشید یکم دیر شد. بفرما هودیتو تحویل میدم. ممنون که گذاشتی ازش استفاده کنم."

"اوم...."

"خب من دیگ برم. کلاسم دیگ شروع میشه." به ساعتش نگاه کرد.

"...."

"راستی تو جیبش یه هدیه کوچولو واست گذاشتم."

درحالیکه که دستشو تکون میداد ازش دور شد.
ناگهان سر جایش ایستاد طوری که چیز مهمی رو فراموش کرده بود.

سرشو برگردوند با قیافه ای که اثری از لبخند چن لحظه پیشش وجود نداشت ادامه داد.

"و..... و یه چیز دیگ میشه امشب من با دو نفر دیگ بیام بار."

چانگبین فک کرد قیافه آزرده پسرک ربطی به خودش داره. 'آخه چرا اومدن به بار اینقد واسش دردناک باشه؟' بر زبان نیاورد می ترسید جواب پسرک برایش آزاردهنده باشه.

"اوک.... امشب می بینمت."

بعد از خداحافظی با قدم های کوتاه از دانشگاه سونگمین دور شد. بااینکه دلش می خواست لبخند های پسر رو بیشتر ببینه ولی بهانه برا موندن نداشت.

بعد از اینکه سوار اتوبوس شد. جای خالی کنار پیرمرد پیدا کرده بود. این موقع روز معمولا حمل و نقل خلوت میشد. بعد از اینکه نشست بلافاصله به کنجکاوی اش شکست خورده بود و تو راه شروع به قاتی کردن جیب های هودی کرد. تو جیب سمت راست یه بسته کوچولو پیدا کرده بود.

"....."

وقتی متوجه شد پیرمردی که کنارش نشسته بهش چپ چپ نگاه میکرد سریع بسته رو تو جیب خودش گذاشت. از خجالت ممکن بود سونگمین رو خفه کنه.

وقتی از اتوبوس پیاده شد با ابرو ها در هم رفته سریع از کانتکتاش اسم سونگمین رو پیدا کرد و زنگ زد.

"عه چقد دیر پیداش کردی...." خنده های بلند پسر نشون میداد انگاری منتظر تماسش بود.

"این چه کوفتیه دیگ؟....."

"اوخی اونقد ویرجین موندی حتی نمی دونی کاندوم چه شکلیه. برات خریدم که تو آینده با دوس دخترت خوش بگذرونی. البته بعید میدونم بهش خوش بگذره ولی خب....."

"خودمم میدونم اون چیه..... چرا باید بهم کاندوم هدیه بدی؟" تیکه آخر رو بدون اینکه توجه کنه با حواس پرتی داد زده بود.

"هی چرا داری وسط خیابون داد میزنی. گمشو برو مشکلتونو تو خونه حل کنین." وقتی چانگبین سرشو چرخوند زنی رو دید که گوش های بچشو گرفته و با حالتی عصبانی بهش زل زده.