"Tamam" diyip çıktım.
Aşağı inerken aslında onu nasıl korkuttuğum geldi aklıma muhtamelen benden soğudu diye düşündüm.Ama onu çok seviyordum herkes benden soğuyabilirdi ama o soğumasın. Tanrım lütfen bana yardım et. Şuan şaşırmış olabilirsin okuyucu. Evet bu benim duygusal yanımdı.
Kendimi toparladım ve arabaya indim. Beni bekliyordu, sanki beni görünce sevinmişti. İnanamıyorum o çok şirin. Toparla kendini Yoongi yoksa yüz bulur.
Arabaya bindim ve Hoseok'a döndüm. "Bak senden özür dilerim bebeğim. Anacım seni korkutmak değil. Benden soğumanı istemem. Nolur beni bırakma."
Hoseok o an anladı ki o Yoongi'den nefret etmiyordu. O bu age play'in sonundan korkuyordu. Herkes gibi onlar da iliskiye girecekti ve Hoseok buna alışık değildi. Hoseok sadece bundan korkuyordu.
Sonunu düşünmeden herşeyi itti ve kendini Yoongi'nin kucağına attı. O onu babasıydı dimi ama bir kere de üzülmeden baba sevgisi görmeliydi. Bu onun hakkıydı. Bu onun tek dayanağıydı.
Yoongi ilk başta anlamasada Hoseok'un ne yapmaya çalıştığını , sonra oda herşeyi eliyle itti ve sadece Hoseok'a odaklandı. Bir sincaba benziyordu. Bunu şimdi fark ettiği için kendine kızdı.
.
.
.
.
"Babacık üstüm un olduu."
"Ya babacık düşücem şimdi."
"Gel buraya minik sincap bu halin ne senin."
"Bilmemezlikten gelme babacık. Hıh"
"Küstün mü bana... Olamazz"Mutlu bir sabaha uyanıp krep yapmaya karar veren bir çift baba oğul görüyorsunuz. Sadece karar verdiler çünkü yapamadılar. Herşey Yoongi'nin Hoseok'un minik burnuna öpücük kondurmasıyla başladı. Hoseok geri çekilirken un torbasına elini daldırdı. Ona ikinciye yaklaşan Yoongi'nin yanaklarina ve burnuna sürdü. Ve şuan bu haldeler.
"Gel buraya şu hâle bak. Aç kaldık sanırım."
"Ben hazırlıyım mı bişeyler babacık."
"Hoseoook"
"Tamam babacık ya zaten ben küçücüğüm nasıl yapabilirim ki." Dedi. Ve ellerine birbirine vurup alkış yaptı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Bunu Hak Ediyorsun SOPE/YOONSEOK
FanficO küçük yaşta babasını kaybeden bir çocuktu. Ve mutlu olmaya onunda hakkı vardı. Sadece bunu yıllar sonra yasayabildi