Hiçbir şey anlamamıştım. Odamdan çıktım. Abimin odası hemen çaprazımdaydı. İçinden büyük bir küfür çıkınca tedirgin oldum.
İçeri girince ne demek istediğini anladım Yoongi'nin. Abim koltuğun üstünde oturmuştu Seokjin de abimin bir bacağının üstündeydi.
Camış gibi Seokjine sarılmış bırakmıyordu. Anlamadığım şey şuydu neden yerde kırmızı upuzun bir elbise vardı.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Örnek☝🏻
Bende onları ayırmaya çalıştım ama ayrılmayınca bıraktım. "Bırak ne isterlerse yapsınlar." Sinirlenmiştim.
"Ee ben nerde yatcam." "Neyse sana bir yer yatağı sereriz." "Tamam da nerde." "Burda...Salak mıdır nedir...Odamda yoksa annemleri buraya mı toplamak istersin." "Hee tamam."
Odama doğru yol aldık. Ona yer yatağı sericektim ama yorganlarımın hepsinin yıkamada olduğu yeni aklıma geldi.
Yapcak birşey yoktu. Benle yatıcaktı. Ama ikimizde erkektik yani bir problem yoktu.
"Sana söylemeyi unuttum ama yorganlarımım hepsi yıkamada şuan diğerleri de annemlerin odasında yani mecburen-
"Seninle mi yatıcam."
"Evet. Ama istersen yerde yatarım pike falan üstüme atıp."
"Yok problem değil sonuçta ikimizde "erkek" değilmiyiz."
"Oh problem yapmadığına sevindim."
Uyumadan önce sosyal medyada takılmak istemiştim. Bilgisayarımı açtım ve biraz bakınmaya başladım.
"Bende bakabilir miyim."
"Tabiki ama sandalye yok."
"Olsun ayakta dururum."
"İyi tamam o zaman."
Yaklaşık bir saattir bakıyordum ve oda ayaktaydı. "Gel sen otur birazda ben ayakta dururum."
"Yok yok sen otur ben böyle iyiyim" Israr ettim. "Bir saattir ayaktasın, yoruldun gel otur işte."
Onu çekerken bianda kucağıma düşmüştü. Kıpırdayamadım. Hiç ayağa bile kalkmadı.
"Al bak oturdum tamam mı." "Tamam"
Dona kalmıştım ve yanaklarının pembeleştiğini biliyordum. Hiçbir şey olmamış gibi komik yazılar okumaya başladık.
Kendine iyice yer yapmıştı. Sanki küçük bir bebek gibi oturuyordu. Kendime hakim olmaya çalışırken bana birşey göstermeye çalıştığında veya güldüğünde irkildiği için işim zorlaşıyordu.
*. *. *. Sonunda yatıcaktık tam ayaklandığımda o yerin sızladığını fark ettim. Lavaboya gitcektim ama çaktırmamaya çalıştım. Yanlış anlayabilirdi.
Lavaboya gittigimde biraz orda kalmak zorunda kaldım. Geri döndüğümde sordu.
"Nereye gittin."
"Yemek yedim, harbi acıkmışım."
"Ama ben aşağı indiğimde yoktun." Ne dicektim ki bişeyler saçmaladım.
"Abimlere bakmaya gittim." Nasıl bir yalandı bu ne diycektim şimdi.
"Neden gittin ki."
"Amma abarttın bi bakıp geldim işte uyu hadi."
Yatağın bir tarafına o geçti bir tarafınada ben geçtim. Sırtımız dönüktü. Ve kendimi yavaş yavaş uykuya bıraktım.
*Namjoon'un ağzından*
Uyandığım da başım çok fena ağrıyordu. Dün gene içtiğim kesindi. Kimseye bişey yapmadığımı umarak aşağı indim.
Seokjin yemek hazırlıyordu. Garip olan şuydu ayakta çok dikilemiyordu.
"Noldu sana neden yürüyemiyorsun- Hızlıca ağzımı kapattı.
"Dün ne yaptığını hatırlamıyor musun?" "Hayır ama başım çok ağrıyor." "Tamam yemekten sonra anlatcam. Yoongi' yi bul çünkü odada yoktu. Kardeşini de al gel."
Hoseok'un odasına doğru yol aldım. Kapıyı açtığımda bu görüntüyü beklemiyordum. Yoongi de ordaydı ve Hoseok' un ğöğsünde uyuyordu. Hoseok'ta ona sarılmış gibiydi.
Onları hemen uyandırmaya çalışıcaktım. Kıskanmıştım Hoseok'u. O sırada kolumu Seokjin tuttu.
"Bırak yatsınlar."
"İyide ne halde yatıyo bak."
"Onlara kızamazsın dün neler yaptın hâlâ yürüyemiyom."
Sinirlensem de hak verip aşağı indim.
*Hoseok'un ağzindan*
Üstümde bir ağırlıkla gözlerimi açmaya çalıştım. Sanki birine sarılıyor gibi olduğum için kollarımı çekmeye çalıştım. Ama o kişi bırakmadı.
Kafamı kaldırdım ve o kişi Yoongi'ydi. Kendisi de gözlerini hafifçe aralamıştı.
"Uyandırdığım için üzgünüm annemden başka kimse beni böyle uyutmadığı için kalkmak istemedim de."
"Annemi 3 yıldır görmüyorum. Onun kokusunu bile özledim."
Bölüm sonuu.
Sizce başka kişilerin ağzindan yazayım mı yoksa sadece Hoseok mu yazayım.
Bu arada diğer üyeleri sonradan ekliycem sabrediiin ayoll
