"ကဲဆရာသွားမယ်...ရန်မဖြစ်နဲ့...ချစ်ချစ်ခင်ခင်နေကြ"
ဆရာစူးကပြောပြီးရှောင်းကျန့်ကိုတစ်ချက်ကြည့်ကာထွက်သွားသည်။ရှောင်းကျန့်လည်းအထုတ်အပိုးတွေကိုဆွဲကာအထဲကိုအခန်းဝမှခေါင်းလေးစောင်းကာအတွင်းကိုချောင်းလိုက်၏။
သူ!!
သူ!!ဝမ်ရိပေါ်!
ရှောင်းကျန့်ရင်ထဲဒိန်းကနဲတက်ဆောင့်သွားသည်။ခုတင်ပေါ်မှနေ၍ဖြတ်ကနဲကြည့်လိုက်သည့်သူ့မျက်လုံးတွေကရင်ထဲတည့်တည့်လာမှန်တာကိုး။
ရှောင်းကျန့်ကိုယ်လေးကိုကျုံ့ရင်းရိပေါ်၏ဘေးတစ်ဖက်ရှိညာဘက်မှခုတင်အလွတ်တွင်နေရာယူလိုက်သည်။
ရိပေါ်ကသူ့ကိုအခုထိဖော်ဖော်ရွေရွေဆီးကြိုခြင်းမပြုခဲ့သလိုစကားတစ်ခွန်းတောင်မပြောပေ။
တိတိကျကျပြောရရင်ရှိတယ်လို့ကိုမထင်တာ။ရှောင်းကျန့်ကိုမမြင်သလိုဟန်မျိုးနဲ့စာအုပ်ကိုသာမျက်လုံးကပ်ထားသည်။ဝမ်ရိပေါ်ရဲ့ဘဝမှာစာအုပ်တွေပဲရှိသလား?။
"အဟမ်.."
ရှောင်းကျန့်အသံပေးလိုက်သည်။
သူမကြားဘူး။တကယ်တော့မကြားဟန်ဆောင်တာ။
"အဟမ်း!"
နောက်တစ်ကြိမ်။လှည့်ကြည့်ခြင်းလုံးဝမရှိ။
"အဟွန်း!"
တတိယတစ်ကြိမ်။ထိုအတိုင်းပင်။
"အဟွတ်"
ဟော!!ကြည့်ပြီ။
စတုတ္တတစ်ကြိမ်တွင်လှည့်ကြည့်လာသည်။
မျက်လုံးစိမ်းကြီးတွေနှင့်ပြာကျလုမတတ်ပင်။ပြီးတော့ဘာမှမပြောဘဲပြန်လှည့်သွား၏။
တစ်ခုခုပြောလိုက်ရင်လေခွန်ဆောင်ရမယ်များထင်နေသလားမသိပေ။
"အဟွန်းးးး!!"
"ဆေးသောက်မလား"
"ဘာကိုလဲ"
"မင်းချွဲကျပ်နေသလားလို့"
"မင်းကငါချွဲကျပ်မှာစိုးရိမ်တယ်ပေါ့လေ"
"မဟုတ်ဘူး...နားညီးလို့"
"အင်~~"
ရှောင်းကျန့်အနည်းငယ်တိတ်သွားသည်။သူကရှောင်းကျန့်ကိုတစ်စက်ကလေးတောင်လှည့်မကြည့်ပဲ။
VOUS LISEZ
My Crush In My Area >.<
Fanfictionစပ်စလူးစိန်ရှောင်းကျန့်နဲ့သူ၏crhကြီး တစ်လောကလုံးကိုပတ်ချေနေသောရိပေါ်တို့ ဘော်ဒါဆောင်တွင်ထိပ်တိုက်တွေ့သောအခါ... ဘာတွေဆက်ဖြစ်မလဲ? သိချင်ဝင်ဖတ်လိုက်ပါ😶👋 ဒရမ်မာမပါဘာမပါနဲ့လုံးဝSeသီးသန့် အဲမှားလို့Heသီးသန့်ပြောတာ။
