ဒီနေ့ကနှုတ်ဆက်ပွဲနေ့။
မနက်မိုးလင်းထဲကထိုအတွေးကရိပေါ်ခေါင်းထဲကိုကြီးစိုးနေတာဖျောက်ဖျက်လို့မရတဲ့အထိ။
ရှောင်းကျန့်ကိုကြည့်တော့ခပ်မြူးမြူးကလေး။အရင်ကထပ်ပိုပြီးသပ်ရပ်အောင်ပြင်ဆင်နေပါ၏။ပိုပြီးကြည့်ကောင်းနေတယ်ဟုသူထင်မိ၏။
"ရှောင်းကျန့်...မင်းဘာလို့ပြင်ဆင်နေတာလဲ"
"မပြင်ပါဘူး...ပုံမှန်ပဲဟာ"
ရှောင်းကျန့်ကသူ့ဆံပင်တွေကိုသေချာဖီးလိမ်းရင်းမှန်မှအကြည့်မခွါပဲဖြေ၏။
"မင်းဘယ်သူနဲ့ချိန်းတွေ့မလို့လဲ...တစ်ယောက်ယောက်ကိုကြိုက်နေတာလား"
"မကြိုက်ပါဘူး...အမေးအမြန်းထူလိုက်တာ"
ရှောင်းကျန့်ကစားပွဲဆီလျှောက်သွားပြန်ကာစာအုပ်တွေဘောပင်တွေကိုယူရင်းတံခါးဝဆီဦးတည်ကာသွား၏။
"စောလှချည်လား"
"ကျိုချန်းတို့နဲ့တွေ့ရဦးမယ်"
"မင်း...တစ်ခုခုဖြစ်နေတာလား"
"မဖြစ်ပါဘူး...ငါထင်တာတော့ဖြစ်နေတာကမင်း...မိုးလင်းထဲကအပူသယ်ရုပ်နဲ့...မြန်မြန်လိုက်ခဲ့"
ရှောင်းကျန့်ကပြောရင်းတစ်ချက်လွှတ်အမိန့်
ကိုပါထုတ်သွားသေး၏။
'တကယ်ပဲငါကအပူသယ်ရုပ်ပေါက်နေတာလား...ငါတစ်ခုခုဖြစ်နေတာလား...ဪ...အင်း...ဟုတ်တယ်...နေလို့မကောင်းဘူး...ရင်ထဲမှာတင်းကျပ်နေတယ်'
"အဲ့တာမင်းကြောင့်လေ...မင်းကြောင့်ကွရှောင်းကျန့်ရ"
နှုတ်ဆက်ပွဲနေ့ဆိုသော်ငြားလဲမနက်ပိုင်းသည်သာမာန်စာသင်ချိန်တွေကဲ့သို့ပျင်းရိငြီးငွေ့ဖွယ်ကောင်းသည်။စာသင်သည်။ထပ်ပြီးစာသင်သည်။စာသင်ပြီးရင်စာသင်၏။
"ကဲ... Chapter (2)ကိုသွားမယ်...နံပါတ်အကြီးလေးကနံပါတ်အသေး(4)ကိုတွေ့လား...အဲ့က"a"ကနေ"g"အထိပုစ္ဆာတွေကိုတစ်ယောက်ချင်းထွက်တွက်ရမယ်..."
"ကဲ...ယွီပင်းထပါဦး..."a"ကိုထွက်တွက်ပေး"
အိပ်မှုန်စုန်ဝါးရုပ်နဲ့ယွီပင်းသည်ဆံပင်စုပ်ဖွားနှင့်ထရပ်လာ၏။မျက်တွင်းတွေကလဲအနည်းငယ်ညိုနေပြီးမျက်နှာဟာလည်းမသာမယာ။
ANDA SEDANG MEMBACA
My Crush In My Area >.<
Fiksyen Peminatစပ်စလူးစိန်ရှောင်းကျန့်နဲ့သူ၏crhကြီး တစ်လောကလုံးကိုပတ်ချေနေသောရိပေါ်တို့ ဘော်ဒါဆောင်တွင်ထိပ်တိုက်တွေ့သောအခါ... ဘာတွေဆက်ဖြစ်မလဲ? သိချင်ဝင်ဖတ်လိုက်ပါ😶👋 ဒရမ်မာမပါဘာမပါနဲ့လုံးဝSeသီးသန့် အဲမှားလို့Heသီးသန့်ပြောတာ။
