~𝑚𝑒 𝐵𝑒𝑓𝑜𝑟𝑒 𝑌𝑜𝑢~

~κεφάλαιο 2~

Δεν με νοιάζει καθόλου πως τον λένε , μου έχει σπάσει τα νεύρα, δεν μπορούσε να καταλάβει, πως δεν με νοιάζει η ύπαρξη του γαμωτο, Εντάξει δεν λέω όμορφος είναι, αλλά από μυαλό πάσχει...μα πού στο Καλό είναι η σμαρ?

ΛΟΥΚ POV

Ούτε καν που γύρισε να με κοιτάξει, σημασία μηδέν, βλέπεται σήμερα ήρθα στο καινούργιο σχολείο και πραγματικά γαμαει , Με το που πάτησα το πόδι μου όλα τα κορίτσια ήρθαν πάνω μου ..

" καλε τι όμορφος που εισαιι !"

" Εχεις ινστα? "

"καλε κορίτσια κάντε στην ακρη δικός μου ειναιιι! Πως σε λένε? "

" κορίτσια σας ευχαριστώ πολύ για τα κοπλιμέντα σας , ονομάζομαι Λουκ και πηγαίνω 3 λυκείου, ήρθα εδώ, γιατί οι γονείς μετακομισανε , Μπορείτε να κάνετε λίγο στην άκρη να πάω στο μάθημα? Ευχαριστώ !"

Τέλεια πρώτη μέρα στο σχολείο και έχω αργήσει και στα μαθήματα! Τόσο πολύ εθουσιαστηκαν που με με είδαν?

"εεε πρόσεχε γαμω το κεφάλι σου γαμω !"

Πάλι αυτή μπροστά μου γαμω ,πως γίνεται πάντα μα πέφτω σε αυτή!

"πάλι εσύ γαμωτο , μπορείς να με αφήσεις στην ησυχία μου , και να καταλάβεις ότι δεν θελω να σε βλέπω? Τώρα χασου από μπροστά μου "

Αχού δεν θα τα παμε καλά

"τσ τσ τσ , ετσι μιλάς στον συμμαθητή σου ? "

Πήγε να φύγει ,την επιασα απο το χερι της με αποτελεσμα να την κολησω στα ντουλάπακια , αμεσως αντικρυσα τα ματια της ,ειχε κατι το διαφορετικο , ειναι λεσ και θελω να τα κοιταω επι ωρες ,μα τι λεω Λουκ εσυ δεν εισαι τετοιος? σωστα ? ήμασταν πολύ κοντά, σε απόσταση αναπνοής..

Νει POV:

Ήμουν σε απόσταση αναπνοής, δεν ήξερα η αλήθεια γιατι καθομουν εκεί, ήθελα να φύγω αλλά έτσι όπως με είχε στριμώξει στα γαμω ντουλαπακια και με το ύψος αυτο που έχει πως να έφευγα.. δυστασα να τον κοιταξω στα ματια του , τοτε πηρα την αποφαση να τον κοιταξω ,ειδα τα ματια του , ηταν διαφορετικα , εκρυβαν πολλα , σαν ενα μυστηριο ,παρεξενο , μαα γιατι με κοιταει ετσι ? δεν εχει ξανα δει τετοια ματια ποτε ? ωχ ακουγονται βηματα τακουνιων ,Αμάν Βλέπω την κυρία Κανελοπουλου να έρχεται προς τα δω .

"τι Κάνετε εκεί? Μάθημα δν έχετε, αντε παντε γρήγορα στην τάξη σας μην σας πάω στον διευθυντή! "

" Μάλιστα κυρία! " είπαμε και οι δύο

Και αμέσως τραβηχτηκα