~𝑚𝑒 𝐵𝑒𝑓𝑜𝑟𝑒 𝑌𝑜𝑢~

~κεφάλαιο 5~

POV Λουκ

Στο σπίτι...

Είμαι στο σπίτι της Νει, ήμαστε πάνω στο δωματιο της ναι εγω κάθομαι με το κινητό μου , Δεν μιλάμε,με πείραξε αυτό που μου ειπε πριν, δεν με νοιάζει, δεν θέλω να της μιλήσω, δεν θέλω να βρίσκομαι καν στον ίδιο χώρο μαζί της , θέλω να φύγω , εγω φταίω που αγχώθηκα για αυτή , έπρεπε να την αφήσω κάτω λυποθυμη , Δεν ήθελα να της μιλήσω αλλά αυτή αποφάσισε να σπάσει την σιωπή.

"ρε Λουκ συγνώμη , μου κρατάς μούτρα έτσι? "

Δεν της μίλησα πηρα την τσάντα μου , το μπουφάν μου , κατέβηκα τις σκάλες, άνοιξα την πόρτα και εφυγα , δεν με νοιάζει η παρουσία της , μου είναι αδιάφορη, εύχομαι να μην την είχα γνωρίσει, Δεν είχα και λεφτά μαζί μου , να με πάει το λεωφορείο στο σπίτι μου , δεν μπορώ άλλο, εγώ δεν ασχολούμαι με καμμια κοπέλα, τι κάθομαι με αυτή βρε αι παταταμε, έχω να πάω και στο σπίτι με τα πόδια δεν μπορώ άλλο...

POV Neι

Εφυγε, Από την ώρα που είχε έρθει εδώ, δεν είχαμε ανταλλάξει κουβέντα, μόνο όταν με ρώτησε αν εχει ένα τασάκι για να βάλει το τσιγάρο του , από εκεί και μετά τίποτα δεν μου μίλησε καθολου ,ΛΕΣ και με νοιάζει ξέρω γω ρε στο διαολο να πάει, δεν με νοιάζει,ΠΩ πω πέρασε η ώρα, πρέπει να κάνω τα μαθήματα μου , δεν εχω τόσο όρεξη, ώρες ώρες αναρωτιέμαι γιατί να ζω αλήθεια, οχου Νει συγκεντρωσου και διάβασε! Τι να κάνει άραγε η μάνα μου,κατσε να την πάρω ένα τηλέφωνο .

τηλεφωνητής: Ο συνδρομητής οου καλέσατε δεν ειναι διαθέσιμος, η κλήση σας προωθείτε μετά το -

"ναι ναι ο συνδρομητής που καλέσατε δεν είναι διαθέσιμος! και μαλακιες ! αυτή η γυναίκα ποτέ δεν σηκώνει το τηλέφωνο της γαμω ρε πουστη μου !"

Λέω και κάθομαι στο κρεβάτι μου..

Μετά από 2 ώρες

πφφφ, τελείωσα τα διαβάσματα,και αυτή η μαλακο η κανελοπουλου πόσα μαθήματα μας βάζει ρε πουστη,μας έχει γαμησει στις Άσκησεις! Αυτή την στιγμή κάθομαι, στο κρεβάτι μου , και ακούω μουσική, πόσο με ηρεμεί η μουσική, με ταξιδεύει, ανοίγει τους οριζοντες μου , Α καλά ακούγομαι σαν την καθηγήτρια των αρχαίων ! τέλος πάντων, τι ώρα πήγε ρε ; Άνοιξα το κινητό μου και ειδα ότι η ωρα είναι δεκα πάρα δέκα? Πωω τι θυμήθηκα τώρα με το δέκα παραδεκα , ο μπαμπάς μου πάντα με φοβίζε με αυτή την ώρα και μ έλεγε οτι ταχα , έβγαιναν οι βρικόλακες, τα φαντασματα και άλλα τέτοια,τι ωραία ήταν όταν ήμουν μικρή,δν με ένοιαζε η εξωτερική εμφάνιση, αν ήμουν όμορφη, αν θα άρεσαν σε κάποιον,, αν θα έκλαιγα επειδή η ξαδέρφη μου,θα μου έσπασε καμμια κούκλα ή γιατί δεν με άφηνε η μάνα μου ,να κάτσω και άλλο στη παιδική χαρά, γαματα χρόνια ! Ωχ το τηλέφωνο! κάτσε να το σηκώσω τώρα!