A Shield of Love (MASVEDO SERIES #4)

Kabanata 8

Busy days welcomed me. Tenzy is pressuring me in everything and I couldn't do anything but to obey him. I had a lot of mall shows, photoshoots and interviews. Gusto kong magreklamo pero kahit subukan wala namang magagawa.

"Mama, pagod nga ako," mahinang reklamo ko kay Mama kasi maaga pa siyang nandito.

Nagtalukbong ako ng kumot pero sapilitan niya 'yon inalis saka inalog ang balikat ko. Inis akong napapikit ng mariin bago bumangon. I am sick! Inside and out!

"Mama—"

"Joyce! Don't be so hardheaded!"

Napabuntong hininga ako saka siya mabagak na tiningnan.

"What?"

Napangiwi siya.

"You look so pale. That's not good, para kang bangkay."

Napairap ako saka dahan-dahang tumayo mula sa kama.

"Yeah, and yet you are pressuring me to work and work. Why don't you work Ma? You are asking me for millions just for your biddings? Ma! We are not rich like your friends! Mag bilyonaryo 'yon!" I spat.

Nanlisik ang mga mata niya matapos kong sabihin 'yon. Yes, she came so early here today to ask for two million. Magbabakasyon daw ang mga kaibigan niya sa Italy at gusto niyang sumama. She want's millions for her budget. Oh My God, hindi naman sa walang-wala ako pero one million? Para sa ganiyan lang?

Hindi ako nagpupuyat para ispoiled sila. Hindi ko nga ma-spoiled ang sarili ko.

"And Bree too?" Sarcastic na tanong ko sabay tawa.

"She just called me to pay for her cards! Ma! Anong nangyayari sa perang binibigay ko? For goodness sake! Pagod na pagod na ako!" Malakas na reklamo ko pero hindi manlang nagbago ang ekspresyon niya. Nanlilisik parin ang mga mata niya habang nakatingin sa akin.

Hindi ako nagrerwklamo sa obligasyon ko sa kanila. Ang akin lang sana naman maramdaman nila na hindi basta-basta kumita ng pera. They are buying they want and it's fine! Pero huwag naman sang sobra-sobra.

Napahinga ako ng malalim para ikalma ang sarili.

"I'm tired you know, I am thinking to quit—"

"No! You can't quit! Pinaghirapan natin 'to! You can't just quit while you're on spotlight."

Tumawa ako ng sarcastic. Saka bahagyang tuminghala sa ceiling. "I thought that too Ma, but I am tired. I loved this craft but I am tired—"

"Anong karapatan mong mapagod!" Sigaw niya habang nakaduro sa akin kaya bahagya akong napaatras.

Namuo na rin ang kaunting luha sa gilid ng mga mata ko. I thought mother knew everything about their daughter? I thought mother's can feel what their child can feel? Pero bakit parang hindi?

"Can't I?" Mahinang sagot ko na parang nagmamakaawa na.

"I will tell this to Tenzy!" Galit na sigaw niya bago padabog na lumabas ng kwarto ko.

Napakurap-kurap ako ng bahagya para mawala ang mga namuong luha sa mga mata ko. Why can't they understand? Na ayaw ko na sana?

For more than a decade. Hindi ko na nga maalala kung ano ang una kong project dahil sobrang bata ko pa no'n. Pinagkait nila sa akin ang pagkabata ko para kumita ng pera. Nag-enjoy ako pero hindi nagtagal naramdaman ko rin ang kawalan.

I want to walk freely without cameras approaching me? Without fans chasing me.

Hindi pa ako nakakaalis kung saan ako nakatayo nagring na ang phone ko na nasa bedside table. I sighed and pick it up.