Kollarının arasından çıkıp fısıltı şeklinde " Teşekkür ederim." dedim.
Koşa koşa uzaklaştım. Kapının önüne geldiğimde nefes nefeseydim. Bahçenin kapısını açıp içeri girdim. Lambalar yanmıyodu. Zile bastığım halde açan yoktu. Hatice teyzede bu evde yatılı kalıyordu. Telefonumu açtım ve Hatice teyzeyi aradım açtığında,
"Ha-Hayal." dedi kekeleyerek yüzde yüz bişey olmuştu.
"Nerdesin?" dedim.
"E-evdeyim kızım."dedi.
"Sesin niye öyle geliyor?"
"Çabuk eve gel." dedi.
Zili çaldım ve Hatice teyze korku dolu gözlerle bana bakıyordu.
İçeri girdiğimde karşımda Cenk'i gördüm. Ağzı yüzü bir yana kaymıştı. Umut iyi dövmüştü.
"Ne işin var senin burada?" dedim sesim baya yüksek çıkmıştı.
"Şşt bağırma." dedi.
"Siktir git bu evden. Defol!"
"Benden bu kadar çok mu korkuyorsun?" dediğinde kahkaha atmaya başladım.
"Senden korkan senin gibi olsun gerçi bu durumda olmak istemiyorum." dedim ve kahkaha atmaya devam ettim. Kolumu sıkıca tuttuğunda,
"Şerefsiz bırak kolumu!" diye bağırdım.
"Bak kızım beni iyi dinle, yanındaki boktan çocuğu öldürürüm ve seni de gözümü kırpmadan öldürürüm." dedi çok ciddi bir ses tonuyla.
"Bence o boktan çocuk sen onu öldürmeden seni öldürür." dedim.
Şimdi Umut'u neden savunuyodum ki ? Başka çaren yok diyen iç sesime ikinci kez haklı olduğunu göstermiştim .
"Öyle mi diyorsun?" dedi. Kolumu hala bırakmamıştı.
"Evet." dedim.
"İyi öyle sanmaya devam et." dedi.
"Bak kolumu ya bırakırsın yada seni buracıkta öldürürüm sen kime emir veriyorsun, ha kime? Çakma sarışının yanına git. Ha bu arada umrumda bile değilsin. Umut'la aramda bişey yok ayrıca ben senin gibi yapmadım yapmamda senden nefret ediyorum eğer bu evden çıkmazsan asıl ben seni öldürürüm şimdi yine söylüyorum. DEFOL!" diye bağırdım nefes almadan konuştuğum için biraz soluklandım.
"Bu sefer seni mavi gözlerin bile kurtaramayacak." dedi, ondan zerre kadar korkmadığımı biliyordu ve bunları yapmaya kalkışıyordu.
"Defol!" diye tekrar bağırdığımda kapıya yöneldi ve açtı sonra yüzüne bi yumruk yedi ve kapının önüne düştü. Aman Allah'ım bu Umut'tu. Bu çocuk her yerden çıkıyordu. Evimi nerden biliyordu?
Umut Cenk'i yumruklamaya başlayınca Cenk'de ona yumruk atmaya çalışıyordu. Yalnız çalışıyordu ama çabaları boşunaydı. Umut'un yanında şansı yoktu.
"Umut!" diye bağırdım.
Umut bana baktığında elleri durmuştu ve fırsattan istifade Cenk, Umut'un kaşına doğru bir kaç kez yumruk atmaya başladı.
Umut onu yere serdi ve ardarda yumruklayınca Cenk ayağa kalktı ve işaret parmağını tehditkarca sallamaya başladı.
"Bu iş burada bitmedi." dedi ve bahçeden çıktı.
Ben Umut'a baktığımda kaşının kanadığını gördüm. Hatice teyzede köşede oturmuş ağlıyordu. Kapıyı kapattım ve Umut'u içeri aldım.
"Sen burada bekle geliyorum." dedim ve iki dakika da yara bandı pamuk felan getirdim.
Kaşına yöneldiğimde geri çekildiğinde ona baktım
