Umut'tan
Onu okulda gördüğüm andan beri sersemleşmiştim. Öyle bir bakmıştı ki resmen gözlerinde boğulmuştum. Her konuda haklıydı. Üstüne gitmiştim. Canan ve benim aramda birşey var zannediyordu. Sadece aradaki tek şey benim babamın Hayalin annesini öldürdürmesiydi. Burada benim suçum yoktu. Bende annemi babam yüzünden kaybetmiştim.
Babamın bir cana kıydığını öğrendiği günden beri babam yerine o vicdan azabı çekiyordu. Benim annemi de benim babam öldürmüştü. Gel de bunları Hayale anlat . O dinlemezdi bile . Ben onu 10 yaşımdan beri seviyordum . Ama o bunu bilmiyor. Ben sadece onunla benim mutlu bi yaşantım olsun istiyordum. Bunları düşünürken herkesin birer birer dağıldığını gördüm. Ayaklanıp Hayalin sınıfına doğru yürüdüm.
Liseden alıştığımız için sınıf diyordum çünkü bırada ne denilir bilmiyordum.
Tam köşeye geldiğimde Hayalin bir erkekle konuştuğunu gördüm. Bi ara Hayal bana doğru döndü beni gördüğünde mavi gözleri kocaman açılmıştı. Çatık kaşlarla onlara bakmaya devam ediyordum.
Hayal tekrar birşey dediğinde o çocuğu kendi ellerimle öldürecektim.Hemen oradan uzaklaşıp kafetaryaya doğru yürüdüm. Cihanı aradım.
"Alo ?"diye uykulu bir ses çıkardığında
"Uyuyor muydun? " dediğimde hı hı gibi sesler çıkardı ardından
"Yinede sen söyle ben dinliyorum "dediğinde
"İzmire ne zaman gelceksin "diye sorduğumda bi masaya oturmuştum.
"Bugün yola çıkacağım kardeşim bir sorun mu var ?"dediğinde Hayal de arkası dönük bir şekilde karşıdaki masaya oturmuştu.
"Evet kardeşim ben çocuğun ad soyadını öğrenir bugün sana veririm . Burada herhangi bir depo bul ama sağlam yer olsun ben geldiğimde çocukta orada olsun "dediğimde
"Tamam merak etme ben sana yarın deponun yerini bildiririm "dediğinde telefonu kapattım.
Hayal arkasını döndüğünde beni görmesiyle uzun uzun baktı. Yine o çocuğun görüş alanıma girmesiyle ellerim yumruk haline gelmişti.
Hayale kahvesini uzatıp birşeyler söylemeye başladı. Sonra bana doğru bakıp ayağa kalktığı sırada Hayal elinden tuttu.
Hayal o çocuğun elinden tuttu. Bende ayağa kalktığımda tam çocuğa doğru yürümüştüm fakat onun işini yarın halletcektim. Sinirden masa ve sandalyeyi yere fırlattıktan sonra çıkıp gittim . O kadar sinirli yürüyordum ki geldiğim yere baktım. Otoparka gelmiştim. Yerdeki taşa ayağımla vurup ilerlemeye başladım birisinde sinirimi atmak istiyordum. Karşıdaki duvara yumruk atmaya başladım. Canım zerre kadar acımıyordu.
Yanıma sonradan Hayalin geldiğini anlamıştım.
"U-umut ne yapıyorsun "diyip itmeyye çalıştı ama hala devam ediyordum.
"Umut ellerin kanıyo dur "diye bağırdığında durdum.
"Gitsene "diye bağırdığımda iki adım geriye gitmişti.
"Git "diye bağırdığımda
"Gitmiyorum var mı gitmiyorum bu ne be hep emir hep emir ama yeter artık "diye bağırdığında bu sefer gülmeye başladım. Ama samimiyetten yoksun bir gülmeydi.
"Bunu bugün beni terkeden kadın mı söylüyo "dediğimde öylece bakıyordu .
"Hayır ondan herşeyi sakladığın için ,verdiği sözü tutmadığın için giden kadın söylüyo "dediğinde ona baktım.
