တူညီသောမျိုးစိတ်၏ အမှတ်အသားပေးခြင်းခံရသော Alpha [ရပ်နား]

Chapter 8

{Zawgyi}

•က်ီစားတာပါ•

လဲ့လဲ့ ေလ့က်င့္ေရးခန္းထဲမွာထိုင္ၿပီး တစ္ခါသုံးတူကို ခြာကာ ကယိမ္းကတိုင္နဲ႔ တူအခ်င္းခ်င္း ပြတ္ေနမိတယ္။ အမႈန္ေလးေတြက သူ႔ေဘာင္းဘီေပၚ က်လာေပမယ့္ သူ အာ႐ုံမစိုက္အားဘူး။

စားပြဲေပၚမွာ အေငြ႕တေထာင္းေထာင္းနဲ႔ ဖက္ထုပ္ျပဳတ္တစ္ပန္းကန္ရွိေနၿပီး သြားရည္ယိုခ်င္စရာအနံ႔ဆိုေပမယ့္ လဲ့လဲ့အနည္းငယ္ အာ႐ုံပ်ံ႕ေနမိတယ္။

ခုေလးတင္ပဲ ဌာနခ်ဳပ္ရဲ႕အေပါက္ဝမွာ လုက်ီနဲ႔ စကားေျပာခဲ့တာကို ျပန္ေတြးလိုက္တယ္။

"ေခ်ာင္ေကာက နားေနတယ္ဆိုေတာ့ ေတာ္ေတာ္ၾကာတဲ့အထိ ဆင္းလာအုံးမွာမဟုတ္ဘူး၊ သူ႔ကိုရွာဖို႔ အလ်င္လိုေနတယ္ဆိုရင္ ဘာလို႔ ႀကိဳမေျပာထားရတာလဲ?" လဲ့လဲ့က ေခ်ေခ်ငံငံၿပဳံးျပၿပီး သူ႔စကားလုံးေတြထဲမွာ ေမးျမန္းခ်င္တဲ့အရိပ္အေယာင္ေတြကို ဖုံးကြယ္ထားလိုက္တယ္။

သို႔ေပမယ့္ အလြန္တရာၾကည့္ေကာင္းတဲ့အမ်ိဳးသားက ေခါင္းသာယမ္းျပၿပီး သူ႔ေလသံကလည္း သိပ္ကိုႏူးညံ့ကာ အေတာ္ေလးေထာက္ထားတတ္တဲ့အၾကည့္မ်ိဳးနဲ႔ က်ဥ္းေျမာင္းတဲ့အနက္ေရာင္မ်က္လုံးေတြထဲ အၿပဳံးေလးတစ္ပြင့္ ဆင္ျမန္းကာ "ရပါတယ္၊ ေစာင့္ေနလိုက္ပါ့မယ္"

ဒီလိုဆိုေပမယ့္လည္း လုက်ီခႏၶာကိုယ္ထဲက အားေကာင္းတဲ့pheromoneကေတာ့ သူ႔ကို ဆန႔္က်င္ေနၿပီျဖစ္တယ္။ နက္ရႈိင္းကာ အႏၲရာယ္မ်ားသလို အေရာင္အဝါက ဆိတ္ၿငိမ္ေနတဲ့ေရကန္နက္ႀကီးတစ္ခုလို ျဖစ္ေနတယ္။ တစ္ခ်က္တည္း ၾကည့္မိ႐ုံနဲ႔ မသိသာလွဘူး။ သူ အနားတိုးကပ္လာခ်ိန္မွသာ ရွိေနေလာက္တဲ့ ေအးတိေအးစက္အေငြ႕အသက္ကို သတိျပဳမိမွာျဖစ္တယ္။ ပုံစံတူကို ေျပာရမယ္ဆိုရင္ မ်က္ႏွာေပၚမွာရွိေနတဲ့ ႏူးညံ့မႈနဲ႔ လွပမႈက ပုံရိပ္ေယာင္သက္သက္လိုပဲ။

လုက်ီဆိုတာကိုၾကားတိုင္း ရွန႔္ေခ်ာင္ရဲ႕တုံ႔ျပန္မႈကို လဲ့လဲ့ျပန္သတိရသြားျပန္တယ္။ သူ႔ရဲ႕ႏွလုံးသားေအာက္ေျခထဲကေန လုက်ီကို ဒီလိုမ်ိဳးေစာင့္ခိုင္းတာ မသင့္ေတာ္ဘူးလို႔ ခံစားမိေနတယ္။ ႐ုတ္တရက္ဆိုသလို သူ႔တူကို စားပြဲေပၚ႐ိုက္ခ်ကာ အေပၚထပ္ကိုတက္ဖို႔ ေလ့က်င့္ေရးအခန္းထဲက ထြက္လိုက္တယ္။