ေနရထိုင္ရသည္က တစ္ၪီးႏွင့္တစ္ၪီး အေဝးႀကီး
ဆိုေပမဲ့ အေယာက္ႏွစ္ဆယ္ေလာက္ ၫွပ္ထားသလို ေရွာင္းက်န္႔ေနရထိုင္ရခက္လ်ွက္ ရိွသည္။
အေၾကာင္းကား သူ႔ေဘးလာထိုင္ေနသည့္
ဘဘဂ်ီးေၾကာင့္။စားပြဲရွည္ႀကီး၏ ထိပ္မွာ
ဝမ္က်ိေရွာင္က ထိုင္ေနတာျဖစ္ၿပီး
ေရွာင္းက်န္႔ႏွင့္ရိေပၚက တစ္ဖက္ ရွန္းလုတို႔
သားအဖက တစ္ဖက္ျဖစ္သည္။
စားခ်င္စဖြယ္ ဟင္းအမယ္ေတြကိုၾကည့္လိုက္တိုင္း ဘဘဂ်ီး၏ မ်က္ႏွာပဲေျပးျမင္ကာ
မထိရဲ၊မတို႔ရဲ ျဖစ္ရသည္။ထမင္းစားပြဲလာၿပီး
တရားခံစစ္ေနသလို လက္ေတြကိုပိုက္ကာ
ထိုင္ခံုေနာက္ေက်ာမွီရင္း ေရွာင္းက်န္႔အား
စိုက္ၾကည့္ေနတာမို႔ အသက္ပင္ဝဝမရူရဲ။
"က်န္႔ေကာဖို႔..."
ပန္းကန္ထဲ အသားတံုးေလးၪီးခ်လာသည့္
ရိေပၚကို စိတ္လိုလက္ရၿပံဳးျပမိသည္။
သူ႔အၿပံဳးေတြကိုၾကည့္ရင္း ရိေပၚက
သူ႔အနားအသာေလး ကပ္လို႔...
"ၪီးေလးကို ၪီးခ်လိုက္ၪီး"
'ကိုင္ထားတဲ့ ခက္ရင္းနဲ႔ ကိုယ့္ဗိုက္ကိုယ္ ထိုးလိုက္'ဟု ေျပာလိုက္တာမွ ေျဖသာၪီးမည္။
အခုေတာ့....
ရ
တစ္မိသားစုလံုး၏ ေထာက္ခံမဲကို ေရွာင္းက်န္႔
ရထားသည္ဆိုေပမဲ့ ဒီေခါင္ႀကီးက အေတာ္
အေရးပါဟန္တူသည္။ရိေပၚလို မ်က္ႏွာလို
မ်က္ႏွာရ မလုပ္တတ္တဲ့လူကေတာင္
ထိုၪီးေလးကို ဖားေပါင္း,ေပါင္းဖို႔ တိုက္တြန္း
သည္ဆိုေတာ့ အေတာ္ကို ဟုတ္ေနၿပီ။
အားယူသည့္ သက္ျပင္းကိုခ်လို႔ နီးရာဟင္းခြက္ကို လက္လွမ္းလိုက္သည္။ဇြန္းနဲ႔ခပ္လိုက္သည့္
အသားတံုးကို ၪီးေလးဆိုသူပန္းကန္ထဲ
ထည့္ေပးဖို႔ျပင္လိုက္သည့္အခါ...
"ငါ ဝက္သားအဆီမစားဘူး။!"
ၾသဇာအျပည့္ပါေသာ အသံၾသၾသႀကီးက
နားထဲဆူးခြၽန္ႏွင့္ ထိုးလိုက္သည့္ႏွယ္။
အားနာပါးနာေတာင္ ဧည့္ဝတ္မေက်တတ္သည့္
အဖိုးႀကီးႏွင့္၊ေရွာင္းက်န္႔ အူပံုဒူပံုကေတာ့
ေရ႔ွေလ်ွာက္ အေပါက္အလမ္းတည့္ေတာ့မည္။
"အာ..ၪီးေလးက အဆီအစိမ့္လံုးဝမစားဘူး။
လက္ေဝ႔ွသမားဆိုေတာ့ က်န္းမာေရးနဲ႔
ညီၫြတ္တာပဲစားတယ္"
YOU ARE READING
Wait,what?{Completed}
Fanfictionေနၾကပါၪီး...ငါ့ႏုႏုအိအိ ပုစိစိေလး ဘယ္ေရာက္သြားတုန္း နေကြပါဦး...ငါ့နုနုအိအိ ပုစိစိလေး ဘယ်ရောက်သွားတုန်း
