~ 9 ~

382 61 41
                                    

" ဒေါက်တာ ! "

" ဗျာ !! "

" ကိုယ်မနက်ဖန် မစ်ရှင်းသွားရမှာ "

" အင်း ဂရုစိုက်နော် "

" ဒါပဲလား "

" ဟင် ဘာကျန်သေးလို့လဲ "

" ကျန်ခဲ့တယ်လေ.."

" ဘာကြီးလဲ ! "

" ကိုယ့်နှလုံးသားလေးလေ...
ဒေါက်တာစီမှာ "

" ခဗျား ရာ..."

" ကိုယ့်ကို အများကြီး..
လွမ်းနေပေးနော်"

" အင်း စိတ်ချ "

တစ်ဖန် နှစ်ဦးသားကြားတိတ်ဆိတ်လို့သွားပြန်တယ်..။မြေကြီးထဲထိုးသွင်းနေတဲ့ ဖိနပ်ထိပ်​ဦးဖျားလေးကိုစိုက်ကြည့်လို့ခေါင်းငုံ့ထားတဲ့ ချစ်ရသူက သူ့ကိုပြန်မော့ကြည့်မလာတော့ဘူး။အဟား ခဗျားကတော့လေ..စိတ်ခံစားလွယ်ပြန်ပြီလား ဟင်..။

" ခဗျား ! "

ဟင့်အင်း မော့မကြည့်ချင်ဘူး။

" ပတ်ချန်းယောလ် ! "

ဟင့်အင်း တော်ပြီ.. ခွဲခွာခါနီး ချစ်ရသူကို ဘယ်လိုစိတ်မျိုးနဲ့ သူကကြည့်ရမှာလဲ သူမကြည့်ချင်မိဘူး။

" ကိုကို! "

အနွေးထည်ထူထူအနက်ရောင်လေဖောင်းကုတ်အင်္ကျီအရှည်ကို ခပ်ပွပွဝတ်ဆင်ထားပြီးနောက်..
သူခေါ်လိုက်တဲ့ နာမ်စားသံလေးအဆုံး
ဖျက်ကနဲ..ဆုပ်ကာသွားတဲ့လက်သီးဆုပ်လေး..။

ဒီတစ်ခါနှစ်ယောက်ကြားခေါင်းမဖော်နိုင်တဲ့သူက သူကိုယ်တိုင်သာဖြစ်နေပါသည်။ခံစားစိတ်လွယ်တဲ့ချစ်ရသူကို ချော့ချင်ဇောနဲ့ ခေါ်လိုက်ပေမယ့် အခုကျသူကိုယ်တိုင်က အရှက်သည်းနေမိလို့အရှေ့ကလူကို မော့မကြည့်ရဲတော့ဘဲခေါင်းငုံ့နေမိခဲ့ပါသည်။

Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.

ဒီတစ်ခါနှစ်ယောက်ကြားခေါင်းမဖော်နိုင်တဲ့သူက သူကိုယ်တိုင်သာဖြစ်နေပါသည်။ခံစားစိတ်လွယ်တဲ့ချစ်ရသူကို ချော့ချင်ဇောနဲ့ ခေါ်လိုက်ပေမယ့် အခုကျသူကိုယ်တိုင်က အရှက်သည်းနေမိလို့အရှေ့ကလူကို မော့မကြည့်ရဲတော့ဘဲခေါင်းငုံ့နေမိခဲ့ပါသည်။

Army head & Doctor { Completed }Where stories live. Discover now