ဂျောင်ကုအလှလေးကိုပြန်ပို့ပြီး
တာနဲ့လေဆိပ်သို့ထွက်လာခဲ့သည်။လေဆိပ်ရောက်တော့အလုပ်အပ်
ထားသည့်တစ်ယောက်မှလွှတ်
ထားသည့်သူကစောင့်နေသည်။ဂျောင်ကုနဲ့အတူတစ်ယောက်ထည့်
ပေးမည်ဟုစာချုပ်ချုပ်ဆိုသည့်နေ့
ကတည်းကပြောခဲ့သည်လေ။"ဂျေကေ! ကျတော်ကခင်ဗျားနဲ့
အတူသွားရမယ့်သူပါ၊ ကျတော့်
နာမည်ဗန်ပါ""အင်း..ဒါဆိုငါတို့ဝင်ကြတော့
မလား??"လိုရင်းတိုရှင်းသာပြောပြီးဂျောင်ကု
လေဆိပ်ထဲသို့ဝင်သွားလိုက်သည်။အလှလေးမဟုတ်တဲ့သူနဲ့စကား
အကြာကြီးမပြောချင်သလို၊မျက်လုံး
ချင်လည်းဆုံအောင်မကြည့်ချင်ပေ။အလက်ဂျစ်လို့ပဲပြောရမလား..။
ဂျောင်ကုအတွက်အလှလေးကလွဲ
ရင်ကျန်တဲ့သူတွေနဲ့အဆင်မပြေဘူး။လေယာဉ်ပေါ်ရောက်တော့ခုနကတစ်
ယောက်နဲ့ဘေးချင်းကပ်မဟုတ်ဘဲ
ဂျောင်ကုဘေးတွင်အမျိုးသမီးတစ်
ယောက်ကျသည်။ဂျောင်ကုလည်းဘေးကတစ်ယောက်
ကိုအာရုံမထားဘဲဖုန်းထဲကခိုးရိုက်ထား
သည့်ကင်မ်အလှလေးပုံကိုထုတ်ကြည့်
မိတော့ဂျောင်ကုတည်နေသည့်နှုတ်ခမ်း
ပါးတစ်စုံဟာအပြုံးဖြစ်တည်လာသည်။ဒီပုံလေးကအသိမပေးဘဲရိုက်ထားလို့
လားမသိဘူး..။တကယ့်ကိုသဘာဝဆန်ပြီးချစ်စရာ
ကောင်းလွန်းနေသည်။နောက်ထပ်ပုံကိုကြည့်မိတော့
အလှလေးအရက်မူးသည့်နေ့က
ဂျောင်ကုတို့အတူတူနေပြီးကုတင်
ပေါ်မှာအိပ်စက်နေသည့်စောင်
အောက်ကအလှလေးပုံဖြစ်သည်။ဖြစ်နိုင်ရင်ဘာမှမရှိတဲ့ကိုယ်လုံးတီး
လေးကိုရိုက်ချင်ပေမယ့်အရှက်သည်း
နေမည့်ပုံလေးကိုမြင်ယောင်မိတာ
ကြောင့်စောင်ပါးထားသည့်ပုံလေး
ကိုသာရိုက်ထားမိသည်။မဟုတ်လည်းဂျောင်ကုအလှလေး
တစ်ကိုယ်လုံးကိုဂျောင်ကုအလွတ်
ရပါသည်။လောလောလတ်လတ်အလွမ်းသယ်
ခဲ့တာတောင်ဂျောင်ကုအလှလေးကို
တစ်နေ့တောင်မကူးသေးဘဲလွမ်းလို့
လာပြန်သည်။
YOU ARE READING
No Position√
Fanfictionရာထူးတွေအဆင့်အတန်းတွေဆိုတာအချစ်ဆိုတဲ့အရာ လောက်အရေးမကြီးပါဘူး။ မင်းနဲ့ငါ့ကြားမှာအဆင့်အတန်းရာထူးကအဓိကမကျဘူး အဓိကကတစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက်ချစ်နေဖို့ပဲ။ Warning ⚠️ Completed//