001.

279 11 1
                                    

⸺ | felicity’s pov

i just arrived at Vonherc Academy with my mom since inihatid niya ako ngayon. 

“felicity baby, i won't be coming home tonight because i have my night shift, okay?” mom said before pulling me into a tight hug. “okay, mom. stay safe and don’t stress yourself too much po”

she nodded as i bid her good bye on her way to work. she drove me to my campus and she told me that si dad na lang susundo sa akin mamaya pero nasabi ko na rin na pwede naman ako sumabay sa mga kaibigan ko pag-uwi.

i waved my mom good bye bago siya umalis and pumasok na ako ng gate kasabay dalawa kong kaibigan.

“hey, good morning! antok na antok pa ako" bati ni archer sabay hikab nito sa kaliwa ko.

archer is my childhood friend, we’ve been friends for almost eighteen years already at sa loob ng mga taon na yun ay walang nagbabago sa friendship namin.

he stood as my older brother from the past few years kasi, only child ako at halos kilalang kilala na siya ng pamilya ko tuwing magkasama kami though minsan lang kasi working student itong si archer.

“same, ang aga aga ko nagising kanina!” pasigaw na imik ni astrid. ganito palagi kami tuwing papasok kaya sanay na rin kami sa sobrang ingay nito.

astrid’s the loudest one in our group ever since naging naging trio na kami with arch. ewan ko ba, para siyang nakalunok ng megaphone sa sobrang ingay at lakas ng boses nito.

while me, ako lang ata tahimik sa aming tatlo. i grew up as an introverted person especially nung wala talaga ako kasama lumaki sa bahay, ni mga pinsan ko ay hindi ko nakakasama kasi may sari-sarili na silang buhay.

“hi, good morning! ang aga niyo ata?” nagulat ako sa biglang sumulpot na si blaine. she was fixing her hair and it seems like good mood siya ngayon. “wow, nag-salita ang pinaka-maagap pumasok sa klase” tinaasan namin ng kilay si archer sa sinabi niya. 

nakakalimutan ata niyang siya ang pinaka-maaga na napasok lagi kaya antok na antok pa ito madalas.

“duda ako, arch” sambit naman ni blaine pabalik at naglakad na ulit kami patungo sa room namin.

wala dapat kami pasok ngayon pero kailangan daw namin pumasok kasi hindi pa natatapos yung filming namin pero ewan ko nga kung may nasimulan na eh.

“the rain's not stopping at all, buti na lang hindi tayo inabutan nang malakas na ulan kanina” i told them as we went inside our classroom.

“it’s been raining in manila, hindi ka ba nilalamig?”  i furrowed my eyebrows at astrid. she suddenly sang out of nowhere and it was out of tune.

it's been raining since last week pa and may filming kami ngayon so, it'll be hard for us to finish the recording if the rainfall keeps up. masyadong malakas at baka mahirapan kami lalo na kung hindi kami kumpleto, ni baka hindi pa pumasok yung iba.

'Class A- Section 1' 

as we entered the room, iilan pa lang pala pumasok at masyado ata kaming napa-aga ngayon pero ayos lang rin para makapag-kwentuhan pa kami.

i sat down to my seat while placing my bag on the side of my table. i eyed the whole room and tiningnan kung sino mga nandito na.

CHAOS AND STORMSWhere stories live. Discover now