Bilgisayarı kapatıp ayağa kalktım.
"Hazan herşey hazır mı?"dedi rektör.
"Hocam ben gidebilir miyim?"dedim panikle.
Rektör önce tepkime şaşırdı.
"Nereye?"dedi.
"Hocam arkadaşım tehlikede"dedim.
"Nasıl yani?"dedi.
"GİDEBİLİR MİYİM?"diye bağırdım.
Tam dışarı çıkacağım sırada bileğimden tuttu.
"Hiçbir yere gidemezsin Hazan Kayalar kiminle konuştuğuna dikkat ediceksin burası lise değil burası Üniversite"dedi sinirle.
Sinirlerime hakim olmaya çalışırken kolumu çektim. Arzuyu aramak zorundaydım masaya ilerleyip telefonu elime aldım. Telefon çalmaya devam ettikçe stresim artıyordu.
"Efendim"dedi Arzu.
"Arzu"dedim titreyen sesimle.
"Hazan bir şey olmuş noldu?"dedi.
"Selini bul Arzu Selin kötü durumda bul onu"dedim artık ağlamama çok az kalmıştı.
Sessiz yakarışlarımdan biriydi göz yaşlarım.
"Hazan ne diyorsun!"dedi Arzu.
"Selini bul"dedim.
Telefonu kapatıp rektöre döndüm.
"Siz beni bırakmasanızda ben şimdi şuan her şeyi göze alarak burdan çıkıcam"dedim bütün hırsımla.
İçeri öğrenciler girmeye başladığında sessizlik çökmüştü.
Aklım hiçbir bilgiyi almıyordu. Bilgisayarın şifresini bilmiyordum.
Şuan hiçbir şey bilmiyordum.
Hazan sakinleş
İçimden sürekli kendimle konuşuyordum. Fakat hiçbirişe yaramıyordu.
Telefonumun sesiyle sıçradım.
"Arzu"dedim merakla.
"Hazan şimdi sakin ol"dedi nefes nefese.
"Sakin falan olamam söyle çabuk!"diye bağırdım.
Cevap gelmeyince derin bi nefes aldım.
"Hastaneye gidiyoruz biz"dedi.
Tek bir cümle donup kalmama sebeb olmuştu.
"Ne? Nasıl yani"dedim.
"Rahatsızlanmış hastaneye gidiyoruz"dedi.
Konuşacağım sırada telefon suratıma kapandı. Sinirle telefonu masaya fırlattım. Bütün herkesin bakışları benim üstümdeydi.
"BEN GİDİYORUM!"diye bağırdım.
"İzinim olmadan gidemezsin"dedi duygusuzca.
Sinirlenmek bu hayatta en nefret ettiğim duygulardan biriydi. Bir de sinirlenince gözlerim dolar ağlardım bu da ikinci nefret ettiğim duygulardan biri.
"Benim kardeşim şuan ne durumda bilmiyorum siz bana kalkmışsınız izinim olmadan gidemezsin diyorsunuz hangi hakla?"dedim cüretkar bir şekilde.
"Hazan sakin olmalısın"dedi ifadesizce.
Hırsla yürümeye başladığımda arkamdan seslenmesine aldırmadım.
"Sen mantıklı bir kızsın!"diye bağırdı. Bütün koridor rektörün sesiyle yankılanmıştı.
"Bazen mantık dışı davranmaya ihtiyaç duyar insan"dedim. Yürümeye devam ettim.
Kendimi dışarı attığımda aslında Emir'i arayamayacağımın farkındaydım. Eğer ararsam deliye dönücekti ve bu bize hiçbir fayda sağlamayacaktı.
Ufuk ne olursa olsun bunun bedelini ödeyecekti.
"Uday"dedim çaresiz çıkan sesimle. Karşımdaydı donuk bakışları üstümde dolandı gözleri gözlerime sabitlendiginde kaşları çatıldı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
TAKİPÇİ +18
General Fiction"Hey dur!" diye bağırdım. Sokağın ortasındaydım etraftaki insanların bakışları beni buldu. Saatlerdir beni takip eden adam şimdi arkasını dönüp bakmıyordu. "Sana diyorum dur!" diye bağırdım. Adamın adımları hızlandı. Sokağın köşesinden dönmüştü...
