Herkese merhaba 15. Bölüme kadar geleceğimi tahmin etmiyordum. Hatta bölümlere bakmadan önce kendimi hala 5. veya 4. Bölümde sanıyordum.
Yavaş yavaş büyümeye ve bende karakterlerime alışmaya başlamışım bugün ilk defa aklımda kurgular canlandı.
Aysima ve Alphan dan sonra ilk defa Uday ve Hazanın diyologlarını kurguladım.
Her neyse bomba gibi bir bölümle sizleri baş başa bırakıyorum 🤍
🤍İyi okumalar🖤
O kadar sessiz gidiyorduk ki bu sessizlik hayra alamet değil gibiydi. Ürkütücü bir hal almaya başlamıştı.
Ama inat etmiştim o konuşmadan tek bir kelime dahi etmeyecektim. Kendimi ona bakmamaya zorlasam da gözlerim bana ihanet eder gibi arada sırada ona dönüyordu.
"Ben seninle sessizliğe de varım gün ışığı"dedi. Sesini bi anda duyunca irkildim.
Aklıma telefon konuşmamız geldi o zamanda buna benzer bir şey söylemişti.
"O zaman sessiz kalmaya devam edebilirsin"dedim umursamaz bir tavırla.
Lütfen konuşmaya devam etsin lütfen...
Her ne kadar dışım dan tam tersini söylesem de içten içe konuşmaya devam etmesini istiyordum.
"Az kaldı ne olursa olsun bana güven tamam mı sonu nereye vararsa varsın, ne duyarsan duy ve en önemlisi ne yaşarsak yaşayalım sadece güven"dedi.
Ne demek istiyordu. Bu yolun sonu nereye varıyordu hiçbir şey anlamamıştım.
"Eğer"dedi açıklama yapar gibi. "Güveni kaybedersek bütün duygular gücünü yitirir"
Yüzüne öylece bakmaya devam ettim. Arada sırada gözlerini yoldan ayırıp suratıma baksa da aldırış etmedim.
Araba durduğunda çatık kaşlarımla önüme döndüm. Ama karşımda ki kişiyi görmemle şaşkınlıkla dudaklarım aralandı.
Emir şuan karşımdaydı.
"Emir?"dedim daha çok kendime sorar gibi.
Dört bir yanı ağaçlarla çevrilmiş bir yerdeydik. Emir'in arkasında küçük bir kulübe vardı. İyi de Emir'in burda ne işi vardı?
"Neler oluyor?"dedim şaşkınlıkla.
"İnelim istersen"dedi Uday.
Arabadan çıktığımda Emir'in bakışlarında tedirginlik vardı. Emire doğru ilerlediğimde bana doğru yürümeye başladı.
"Emir sen"dedim. Diyecek bir şeyim yoktu ki o kadar karışıktı ki şuan herşey.
"İçerde mi o şerefsiz?"dedi Uday.
"Hayır"diye yanıt verdi Emir.
İkisi arkasını döndüğünde sabrımın taştığını hissediyordum.
"Neler dönüyor burda?"diye bağırdım. İkisi olduğu yerde kalırken Emir yüzünü bana doğru döndü.
"Herşey göründüğü gibi"dedi sesi titremişti.
"Göründüğü gibi mi yoksa görünenden daha fazlası da var mı? Senin nerden haberin oldu? Siz ikiniz nasıl bi anda tanıştız?"dedim.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
TAKİPÇİ +18
General Fiction"Hey dur!" diye bağırdım. Sokağın ortasındaydım etraftaki insanların bakışları beni buldu. Saatlerdir beni takip eden adam şimdi arkasını dönüp bakmıyordu. "Sana diyorum dur!" diye bağırdım. Adamın adımları hızlandı. Sokağın köşesinden dönmüştü...
