ARKADAŞLAR HEPİNİZE ÇOK TEŞEKKÜR EDERİM. ÇOK GÜZEL BİR İLGİ VAR KİTAP ÜZERİNDE. AMA VOTE YAPARSANIZ DAHA ÇOK SEVİNİRİM.
HİKAYE İÇİNDE ÇOK NOKTALI YERLER VAR ORADA KÜFÜR EDİLİYOR. HERŞEYİ AÇIKCA YAZMAK İSTEMİYORUM. BENİ ANLADIĞINIZI UMUYORUM. HEPİNİZİ SEVİYORUM TATLI OKUYUCULARIM :)
Berkay'la el ele uçaktan inmiştik.
"Napıcaz şimdi. "
"Bizi almaya birisi gelecek, sonra eve gidip biraz uyur dinleniriz, akşam da dışarı da yemek yemeğe çıkarız. Orda sana herşeyi anlatıcam. " dedi. Bende kafamla onaylayıp önüme döndüm. Biraz bekledikten sonra bir araba durdu önümüzde. İçinden Tunahan çıktı. Of ya gene çıktı. Neyse moralimi bozmayacaktım.
"Kuzen kızı ikna etmişsin."
"Düzgün konuş lan ........."
"Tamam tamam kızma. " diyip piç smile yaptı, bana baktı. Bende gözümü kaydırdım tabi ki. Sonra Berkay arabaya binmemi söyledi. Arabaya bindik. Aklıma dünkü olanlar geldi, Berkay'a anlatsam mı ki. Bilemiyordum acaba nasıl karşılayacaktı. Düşünmem lazım biraz. Keşke akıl danışacağım biri olsaydı. Şu an ailemi özledim. Acaba napıyorlardır. Hemen telefonumu çıkardım ve açtım. Açmamla bi çok mesaj geldi. Annem, abim, İrem.. hepsi beni aramış mesaj atmışlar. Çok endişelendirdim onları nası biriyim ben ya. Onları bu kadar niye üzdüm ki.
"Berkay ailemi arayabilir miyim? "
"Sen bilirsin Sude. Ayrıca bana neden otelde kaldığını da anlatacaksın.. "dedi ciddi bir şekilde. Bende hemen İrem'i aradım. İlk çalmada açtı.
"Sude kızım nerdesin sen! "
"Alo İrem. Ben bir süre gelmiyecem oraya. Gelince herşeyi size anlatıcam merak etmeyin beni. Berkay var yanımda. Onunla beraberiz. "
"Kızım başlatma Berkayına sen ne bok yemeye gittin yurt dışına. Teyzemle abim ne durumdalar haberin var mı senin. Bizi niye böyle üzdün şimdi. Aniden çekip gittin ne oldu anlatmadın bile. "
"Ya İrem ben anlatcam sonra. Sizleri çok seviyorum. Lütfen affedin beni, böyle olmasını bende istemezdim ama üzgünüm. Annemi versene telefona. "
"Şu an anneen yoğun bakımda Sude. Kusura bakma veremem. "
"N-nee!!. Noldu neyi var, iyi mi şimdi. "
"Senden haber gelmeyince fenalaştı. Bizde hastaneye getirdik. Devamlı doktorlar girip çıkıyo içeri, ama kimse bişey söylemiyor. Dua et bişey olmasın. "
"Allah'ım inanamıyorum. Çok üzgünüm İrem affedin beni. Abim nerde peki.? "
"Bilmiyorum. En son sinirle evden çıkmıştı sen eve gelmeyince. Hastanede olduğumuzu da bilmiyor sanırım."
"Off kendimden nefret ediyorum. Neyse benim kapatmam gerek. Sizleri çook seviyorum affedin beni. Herşeyi anlatınca beni anlayacaksınız. Görüşürüz"
"Görüşürüz bitanem. Telefonun açık olsun annenden haber olursa ararım ben seni. Bizde seni seviyoruz. Öptüm. Özletme kendini. "
"Tamam canım. Bu konuşmalar aramızda kalıcak tamam mı kimseye söyleme. "
"Tamam" diyip telefonu kapattı.
"Nolmuş sevgilim. "
"Annemi yoğun bakıma almışlar. Fenalaşmış. Onları çok üzdüm Berkay bunları haketmediler. Habersizce geldim. "
"Tamam artık takma kafana. Hadi artık geldik evimize içeri girelim. " diyip elimden tuttu ve kapıyı doğru yürüdük. Koskoca bahçeli bir eve gelmiştik. Kapıyı çalınca, yaşlı birisi kapıyı açtı. Bize hoşgeldiniz diyip içeriye buyur etti. Direkt yukarı çıktık. Berkay bitane odaya girdi bende peşinden girdim içeri. Kocaman bir yerdi. Çift kişilik bir tane yatak vardı. İki tane kocaman gardolap, bir tane çalışma masası, üstünde hem dizüstü hem masaüstü iki tane bilgisayar vardı.
"Berkay senle konuşmam gerek. "
"Önce bir dinlenelim akşam herşeyi konuşcaz. Ben duşa giriyorum sende evi gez istersen. "
"Peki" diyip gitti yanımdan. Bende hemen odadan çıktım. Uzun koridoru geçince biri ağzımı kapattı ve beni biryere çekti. Tunaydı bu. Şerefsiz piç düzgün durmuyo.
"Şimdi sesini çıkarmıyorsun sürtük. " dedi ve elindekileri gösterdi bana. Ohaaaa!!! Bunlardan o gün o eve giderken, yatakta ellerim bağlı halde çekilmiş, ve ayrıca çıplak ben olan resimler. Nası yani Tuna mı yaptı bana bunu. Elini aniden çekti ve konuşmaya başladı.
"Berkaya sen mi göstermek istersin yoksa benim mi göstermemi istersin bakalım. "
"Sen varya tam bir piçsin şerefiz adi nası yaparsın bunu. "
"Evet cevap bekliyorum Sudecim"
"Ben herşeyi anlatıcam Berkay'a. Seni bile. O zman nolucağını görürsün."diyip kapıya doğru uzandım. Arkamdan konuşmaya devam etti.
"Aaa yaptığın çok ayıp ama. Naparsan yap, sonucu merak ediyorum doğrusu. " arkamı dönüp cevap vermek istedim ama yapamadım. Boş bir odaya gidip kapıyı kilitledim. Yavaşca yere oturdum, dizlerime başımı yaslayıp ağlamaya başladım. Tunahan hayatımı mahvettti. Onun yüzünden annem yoğun bakımda, abim belki benden nefret ediyo, Berkay beni temiz birsi sanıyor, ama değilim işte. Kendimi gerçekten sürtük gibi hissettim, hele de o resimleri görünce. Berkay ne tepki verirdi acaba ona herşeyi anlatsam Tunanın bana yaptıklarını söylesem. Bilemiyordum. Hayatımın içine sıçtı resmen. Ağlamam devam ederken kapı çaldı.
"Sevgilim orda mısın? Ağlıyor musun sen? " Berkay dı bu. Cevap vermek istemedim. Gözyaşlarımı silip kapıyı açtım ve hemen boynuna atladım. Öldürürcesine sıkmaya başladım. Oda bana sarılıyordu. Sonra beni geri çekip nolduğunu sordu. Bir tarafım anlatmak istiyordu, bir tarafım sonucunun kötü olacağını söylüyordu. O yüzden annem yüzümdn diyip kapadım konuyu. Sonra elimden tutup odaya götürdü beni.
"İstersen önce bir duş al. Sonra şu kıyafetlerden istediğini giy hazırlan. Aşağıda bekliyorum ben seni. " diyip yanağımdan öptü, ve kapıyı yavaşca kapatarak çıktı dışarı. Hemen banayoya attım kendimi. Suyu açıp altında ağlamaya devam ettim. Sonra Berkay'ın beni beklediği aklıma geldi ve hemen çıktım. Yatağın üstündeki kıyafetleri tek tek üstüme tuttum. Geneli elbiseydi, mavi kısa bir elbise seçtim. Hemen üstüme giydim, saçlarıma fön çektim. Ağlamaktan şişen gözlerimi kapatıcıyla kapattım, biraz ruj biraz eyeliner, biraz da rimel ve allık sürüp aşağı indim. Berkay beni görünce ağzı açık kalmıştı.
"Ç-çok güzelsin Sude. "
"Teşekkür ederim. " diyip yanına gittim. Oda takım elbise giymişti. Çok yakışıklı olmuştu.
"Çıkalım istersen. " dedi bana kapıyı gösterdi. Onaylayıp çıktım kapıdan. Dışarı da hava çok güzeldi, hemen arabaya bindik, yarım saat sonra çok ışıklı bir yere gelmiştik. Yol boyunca hiç konuşmadık, tek düşündüğüm acaba anlatsam mı bilemiyordum. Araba durunca düşünmeyi bıraktım. Kapıyı esmer uzun boylu bir çocuk açtı. Gülümseyerek elini uzattı, bende elimi uzatıp tuttum ve indim. Berkay kapıda beni bekliyordu, yanına gidip koluna girdim.
"Zorlu bir gece bizi bekliyor. " dedi başı ileride ve dik bir şekilde. (Maalesef ki doğru söylüyor. Ama artık benim için sadece bu gece değil yaşadığım her gün zor olacak..)
