Acısıyla tatlısıyla susmak gerek,
Alıp hepsini aynı kefeye koyarak.
Ayrım gözetmeksizin,
Fazla düşünmeksizin.
Hepsi aynı yolun yolcusu diyerek...
O esen yelin,
Hepsini almasına izin vereceksin,
Kulağına tıkışan, iki üç melodiyi dinleyerek;
İzin vermelisin kendi yolunda akmasına,
Üç beş hayalin planını kurmaksızın...
Ne aldık, ne verdik diye bakacaksın,
Elindekilere ve seninle olanlara.
Sonra kaldıracaksın başını.
Açacaksın avucunu,
Salacaksın gökyüzüne tüm olmayanlara...
Ve en son baştan yaşayacaksın,
Bir varmış bir yokmuş masalına...
