Mazinin sesleri beynimde yankılanıyor,
Takıldım kaldım, küsmüş, durmadan yakınıyor.
Birbirine girmiş tüm sesler, fısıldayıp duruyor,
Durmuyorlar hiçbiri, çınlıyor da çınlıyor...
Aklımla yüreğim ayrılıyor her dakika birbirinden,
Beynim bunuyor, farkım kalmıyor diğerlerinden.
Değildir Allah'a isyanım, naz ederim biraz kendisinden,
Dua ettim yalvardım da boğuluyorum olmayan isteklerimden...
Müjdeledi "Sakın umudunuzu yitirenlerden olmayın"
Umudumu korudum lakin çabam yetersiz, nasıl bir yol arayayım ?
Vardı yol, kısa hayatta uzun geldi de nasıl yapayım ?
Tekti omuzlarımda ağırlık yalvarıp durdum "nasıl varayım ?"
Sana bırakıyorum ediyorum çokça sabır,
Herkese verdin güzellik de gördün içimi yine de verdin kahır.
Yetmiyor eldekiler doldu sürekli dışarıya taşır,
Saflığım bana kaldı, ortada kaldı bunu kaç kişi taşır.
Sensin hikmet, sensin en iyi bilen...
Sevgiyi sen verdin sonra dedinki "diren!"
Ben aciz bir kulum imtihandayız biliyorum sensin şu kalbi en iyi gören,
Olmayanı olduru verirsin, bir de şu kulunu gör-sen...
Verdin suya dahi can akıttın ırmaklarda özgürce,
Bana akıl ve irade verdin, kaboldum dünya hapishanesinde.
Herkes Sen'den bahseder lakin itaat etmez San'a
Ben istedim ayrılmadım yolundan, olmayanı daha iyi şekilde ver bana.
Vardı içimde güzellik bilirsin, yoktu kötü bişi,
Yine de müstehak gördün oldum yazar, oldum bir deli.
Vardı onca kötü insan hak etmediler belki,
Yalvarır da naz ederim amma var mı söyleyecek başka biri ?
