Ay parlar gecenin bir karanlığında.
Üşüşmüş başına bulutlar,
Yansıyan ışıklar bulutların içinden baş harfini yansıtır bana.
Ay'a da bakınca aklım yüzünü hatırlar.
Uyumak nedir bilmez gözlerim,
Mahmur bir şekilde bakar gökyüzüne.
Kısa soğuk bir hava esse gelirim kendime,
O soğuk havada da kokun var diye..!
Gene tatsız geçen lanet bir akşam.
Hep yokluğunda, hep yokluğunda...
Fısıldayarak anlatan Ay'ın misaifrleri,
Yalnızlığımda gene kapıda; almış yokluğunu getirmişler bana..!
